Was erg leuk en ondanks windkracht 5 een leuke ervaring........op mijn facebook had ik een verhaaltje geplaatst en lijkt me leuk om jullie deze ook te laten lezen. ik train pas 3 maanden (incl 2 weken behoorlijke griep) dus ik ging er niet van uit dat ik snel zou zijn......en dat was ik dus ook niet....lol.
Vanmorgen heel vroeg richting Almere vertrokken om mijn allereerst Tijdrit te gaan doen, dit is alleen maar een voorbereiding voor de triatlon dus verwachte geen snelle tijd. Onderweg baal ik al omdat het regent en er best veel wind staat, laat ik nou een hekel aan beide hebben maar het is natuurlijk wel echt Nederlands. eenmaal aangekomen lijkt het wel beter te worden geen regen meer en de wind lijkt minder, en dan vallen er toch nog een paar druppels.........zucht.
Het was tijd om mijn warming up te gaan doen .......moet dat?.....ja dat moet....zucht daar wordt je moe van........"John waarom deed ik dit ook alweer?". Hij kijkt me lachend aan en zegt voor je plezier....eenmaal een beetje heen en weer te hebben gereden lijkt het allemaal best goed te gaan de wind is minder en geen regen meer. Het is inmiddels 10,36 en ik ga me melden bij de start mijn start tijd was 10,42. De mensen voor mij vertrekken en gaan gelijk vol aan trappen, het is zover ik mag ook gaan............5...4...3...2..1....gaan.
Het gaat eigenlijk gelijk goed ik zet mijn tempo vast op 36 km/h en de eerste bocht komt snel dichter bij, nu krijg je een stuk van 13 km die kaars recht is en je dus goed tempo kan maken. Ik fiets op 39km/h inmiddels en vraag me een ding af......Waarom gaat het zo snel?......Het gaat erg lekker en 13 km lang gaat het zeer voorspoedig, ik zie de volgende bocht en ondanks dat een paar mensen mij inhalen maakt het mijn niet uit het gaat goed. Daar is de volgende bocht eindelijk ik draai hem in en .......Bam.......een beetje wind komt tegen me aan......what the f*ck dacht ik......vanaf dat moment moet ik iets doen waar ik niet zo goed in ben en dat is vermogen leveren, gelukkig zie ik de mensen voor mij ook een gevecht aan gaan met de elementen.
Naarmate het langer duurt moet ik toch echt genoegen nemen met een snelheid van 27 km/h, langzaam ga ik kapot, en de wind lijkt steeds sterker te worden. Mijn benen lijken moeilijker en moeilijker rond te gaan maar gelukkig blijft het tempo zo rond de 26 km/h, weer komt er een bocht .....BAMM......Nu besef ik me dat ik nog 13 km tegen de wind moet trappen die recht op mijn gezicht staat, ik probeer de 26 km vol te houden maar de benen beginnen toch te protesteren maar zolang het goed gaat ben ik tevreden. Meer en meer mensen komen voorbij maar ik blijf door trappen en probeer rond de 26 te rijden en ik hou het gelukkig redelijk vol.
Nu komt er een lange bocht naar rechts en zal de wind minder problemen geven, inmiddels kan ik weer naar de 37 km/h en hoef ik nog maar 4 km te fietsen. Dit tempo hou ik vol tot de finish en voel eigenlijk best goed, ik had besloten te accepteren dat dit niet de beste rit zou worden halverwege en ben op mijn hartslag gaan rijden met als max 160 bpm. Effe een klein stukkie uit rijden en dan rustig wat drinken ....dit was ik weer een vergeten tijdens de rit.
Ik vond het een hele leuke ervaring om dit te doen en ondanks dat mijn gemiddelde niet goed was en de tijd ook niet is het een overwinning geworden ik heb gevochten tegen de wind en uit eindelijk overwonnen..............De les is er ook geweest voor me...Ik moet nog heel veel leren en heel veel oefenen........ik ben net 3 maanden bezig en herstel sneller inmiddels , maar er is nog veel te doen voor deze oude man.
Life is short, so max it..............als mijn baas vraagt wat ik het liefst doe dan moet ik toch echt antwoorden "zo min mogenlijk".
tijdrijden.nl. Vermeld hierin:
.......of ergens in de buurt van 1 uur en 10 minuten 14 april weet ik het.