IM Aix en Provence 70.3

Afgelopen zondag was het eindelijk zo ver. Het hoogtepunt van mijn eerste triathlonseizoen: de ironman 70.3 van Aix en Provence. Na veel mooie (sprint en kwart) wedstrijden vanaf juni kon ik niet wachten me ook op deze afstand te testen.

Donderdag was ik samen met vriendin naar Macon gereden om op vrijdag de laatste 3 uurtjes naar Aix vol te maken. We zaten in een prima hotel (Aquabella) waar men goed berekend was op de vele triathleten die hier zouden verblijven.

In de stad was de sfeer super. Overal waar je kwam zag je collega triathleten (te herkennen aan de oranje polsbandjes) en bij de rotonde waar de finish is en het loopparcours 4x langs komt was men al vanaf vrijdag druk aan het opbouwen. Het kon wat mij betreft dan ook niet snel genoeg zondag zijn, de race kriebels waren flink aanwezig.

Op zaterdag moest de fiets naar T1 (bij het meer waarin gezwommen werd, zo'n 30km buiten de stad) gebracht worden en de loop spullen worden afgegeven in de T2, midden in het centrum. Dit was prima geregeld, rond het middaguur waren we terug bij het hotel en kon het aftellen echt beginnen.

De wekker ging zondag vroeg; 4.15 (ok, ik werd al om 4.00 wakker omdat ik bang was dat de wekker niet afging haha) en na een goed ontbijt vertrok ik richting de pendelbussen die vanuit het centrum naar T1 reden. Het was een mooi moment om om 5.15 in je racekleding richting de bus te lopen en daar de terrassen nog vol te zien zitten met het uitgaanspubliek dat op dat moment de laatste snacks naar binnen werkten. Om 5.30 vertrokken de bussen en een klein half uur later stonden we bij onze fietsen in T1.
Na een paar laatste checks en 40 minuten wachten om naar de wc te kunnen (dit was een van de weinige minpuntjes van de organisatie; 6 wc's voor 1600 man is niet genoeg op de ochtend van de race) liepen we naar het meer en ging het eindelijk beginnen.

Bij het zwemmen hoopte ik op een tijd rond de 35/36 minuten. Gebaseerd op eerdere resultaten op kortere afstanden dit jaar was dit reeel. Bij de start van het zwemmen veranderde ik echter mn strijdplan. Ik had echt geen zin in te veel klappen dus besloot redelijk vooraan te starten maar helemaal aan de buitenkant te gaan zwemmen. Een goede keuze zo bleek. Ik heb vanaf het eerste moment mooi vrij kunnen zwemmen en vond het zowaar jammer dat het zwemmen er op zat na 1900m! Mn tijd viel wat tegen door de extra gemaakte meters (ik schat zo'n 100): 37:50 maar dit maakte me niet uit, ik voelde me goed.

Na een vlotte maar ontspannen wissel ben ik lekker relaxed gaan fietsen. Dit is mijn sterke onderdeel dus ik haalde direct veel mensen in. Ik had besloten rustig aan te starten het eerste uur omdat het een pittig parcours was (1200 hoogtemeters op 90km) met vooral op het laatst een  zwaar klimmetje van 4km. Ik verwachtte geen hoog gemiddelde omdat er weinig echt vlakke stukken in het parcours zaten en de afdalingen erg technisch waren (ik had de fiets kilometers met de auto verkend). Aangekomen bij de laatste klim op 70km was ik dan ook positief verrast toen ik ruim 34km gemiddeld op de teller zag staan, dit gaf moraal. Tijdens de laatste klim ging het echter mis; mn voorwiel begon aan te lopen en enorm te piepen. Ik moest van de fiets en constateerde dat het waarschijnlijk de lagers waren, het wiel liep ook wat stroever. Ik kon niks anders doen dan door fietsen en niet te veel gewicht op het voorwiel laten komen. Dit ging goed tot op de top, echter alleen als mn voorrem volledig open stond. Dit betekent dus geen kracht meer in die rem waardoor ik de laatste afdaling van de dag met feitelijk maar 1 rem(achter) moest rijden. Dat is natuurlijk vragen om problemen; remmen met je achterrem in een afdaling zorgt ervoor dat je gaat slippen en dit gebeurde dus ook. In een lastige bocht na een snel stuk slipte mn wiel alle kanten op en kon ik kiezen tussen rechtdoor de vangrail in of een totale schuiver. Ik koos voor de eerste optie en hobbelde door een grasstrookje tegen de railing. Behalve dat mn ketting er af lag had ik geen schade dus sprong ik snel weer op de fiets. Na extra voorzichtig de laatste 10km te hebben gereden kwam ik met een bike split van 2.39 in Aix aan.

De afsluitende halve marathon was zwaar. Het parcours was ontzettend heuvelachtig met vooral in het park een klim die er enorm inhakte en een aantal stukken over kiezeltjes en zand waar weinig grip was. Het loopparcours bestond uit 4 rondjes. Na elke ronde kwamen we langs de grote fontein bij de finish waar veel publiek stond, dit was echt super. Lang kon ik kilometers van 4.30 blijven lopen waardoor een tijd onder de 5 uur realtisch leek. Helaas begon vanaf ronde 3 de warmte (28 graden en onbewolkt) zn tol te eisen. Ik voelde kramp opkomen in beide benen maar kon er redelijk door heen lopen. In ronde 4 ging het licht helaas totaal uit. De laatste 3kms was het alleen nog zaak om bij de finish te komen en liepen de kilomtertijden op tot 5.22. Uiteindelijk passeerde ik de finish na 5:00:57. Dit was sneller dan ik had verwacht en het missen van de sub5 was dan ook geen reden voor teleurstelling.

Tijdens de race en na de finish was de organisatie super. Bevoorradingen waren goed en voldoende en er waren enorm veel vrijwilligers waardoor alles goed aangegeven en afgesloten was.

Al met al een pracht ervaring. Ik kan deze 70.3 aan iedereen aanraden (vanaf volgend jaar is ie in mei) en kijk uit om na een paar weekjes rust weer op te gaan bouwen naar 2014!