Mijn route naar IM Maastricht

Ik zat vandeweek te bedenken hoe mijn route naar Maastricht tot stand is gekomen, en ik zag elders vragen van mensen over hoe lang het duurt om van niks naar een volledige triathlon te gaan. Dus ik dacht, ik schrijf mijn verhaal eens op. Mogelijk post ik dit ook elders, maar hier is het waarschijnlijk makkelijker terug te vinden. Zal het onderverdelen in een aantal stukken:
Pre 2015
2015
2016
2017
2018
Voorbereiding voor Maastricht

Pre 2015:
Als kind heb ik veel gesport. Voetballen, tennissen en, niet geheel onbelangrijk ivm triathlon, wedstrijdzwemmen van 10e tot mijn 12e. En met 3 keer voetballen (2x trainen en een wedstrijd) en 1-4 keer tennissen per week en ook elke dag van en naar school fietsen fietste ik gerust meer dan 4 uur per week (daar kom ik later op terug).
Met voetbal was ik altijd een van de betere hardlopers, en tijdens een trainingskamp liep ik ooit een 10km in 38 min.
Maar toen ik ging studeren nam ik steeds meer deel aan social events, en studenten en sociale bezigheden is vaak een alcoholische gebeurtenis. Dus er werd minder en minder gesport. Af en toe hardlopen, af en toe squashen, maar dat was het wel.
Na het studeren, via een paar andere baantjes, kreeg ik in 2008 mijn droombaan: werken in natuurbescherming en wetenschap met grote roofdieren in Afrika in Zambia. Met de olifanten die dagelijks door het kamp liepen was het hardlopen niet te doen. En het werk bestond uit het vinden en observeren van leeuwen, hyenas, wilde honden en luipaarden en gebeurde dus allemaal vanuit een auto (en later ook vanaf een motor - zie aflevering uit Zambia van 'Helden in de wildernis' komende september/oktober, dat was mijn werk!). Ook staan er nog verhalen van toen op mijn oude blog: egildroge.blogspot.com Op een gegeven moment werd er een 10k fun run georganiseerd en het leek me wel leuk om daaraan mee te doen. Dat was een groot drama. In mijn hoofd liep ik een 10k nog in 38 min, maar nu liep ik op een slakkentempo en ging helemaal kapot. Moest keer op keer wandelen en kreeg het niet gedaan binnen een uur!
Dat was wel een eye-opener en toen ben ik weer begonnen met hardlopen in de paar maanden per jaar dat ik terug in NL was. Maar het extra gewicht konden mijn schenen niet aan en ik had al snel aan beide schenen een scheenbeenvliesontsteking. Dat herkende ik niet als zodanig en dus veel te lang mee doorgelopen. Uiteindelijk hebben de problemen met mijn scheenbenen bijna 3 jaar geduurd (met daarin een period van 8 maanden helemaal niks doen vanwege een afgescheurde achillespees).
Ik probeerde wel vaker hard te lopen, ook in Afrika, maar toen ik een keer maar ternauwernood aan een mannetjesleeuw ontsnapte heb ik dat maar opgegeven.
In 2014 ging ik naar Montana om daar te werken aan mijn phd op de data verzamelt in Zambia. Bozeman, Montana is een ontzettende 'outdoors' town. Een fantastische omgeving, met 5 gebergtes die te zien zijn vanuit de stad. Hier pakte ik het hardlopen weer op. Nog steeds met last van mijn schenen, maar het lukte me om 2 keer per week ong 5-6 km te lopen en geen last van mijn schenen te krijgen. Langzaam bouwde ik de afstand op, en ook de frequentie. En in de winter (Montana winters zijn koud! Met -25 naar de uni fietsen was een missie!) liep ik vaak op de loopband in het sportcentrum van de uni.

2015
Ik kreeg minder en minder last van mijn schenen bleef de afstanden opbouwen, maar meer dan 3 keer lopen per week zat er nog niet in met mijn schenen. Ik had me als doel gesteld om 12 km binnen een uur te lopen (op de loopband) en in mei lukte me dat! Later die dag vroegen wat vrienden of ik mee wilde doen met een potje frisbee en daar scheurde ik iets in mijn hamstring.
Dat het flink mis was bleek een week later toen de bloeduitstorting pas naar de oppervlakte kwam. Na een maandje ging het wel weer redelijk en besloot ik eens mee naar het zwembad te gaan. Zij trainde bij het triathlon team van de universiteit. Ik zwom in een baan ernaast maar, ook al was het een drama en was ik helemaal buiten adem naar 2-3 flipturns, ik kon best meekomen met de meeste zwemmers van het triathlon team. Dus na een paar keer alleen zwemmen, en met een hamstring die weer ok was, aan de coach gevraagd of ik eens mee kon trainen. Dat was in begin augustus 2015. En daar begon de triathlon-verslaving
Zes weken later was er een sprint triathlon in Bozeman, met het zwemmen in het zwembad van de universiteit. De afstanden waren 1,000 yard zwemmen (~900m), 20k fietsen en 5k lopen. Ik vond het bizar dat men dat een SPRINT noemde. Een sprint was iets dat maximaal 40 sec duurde, waarna je spieren gaan verzuren en dat overduidelijk aangeven. Hoe kun je dan zoiets een sprint noemen?
Maar goed, 6 weken later stond ik aan de start, met als doel binnen 1,5 uur te finishen. Het werd 1:29:50! Pfff. Om mijn progressie te vergelijken met latere wedstrijden vergelijk ik de loopsnelheid (aangezien zwemmen weinig uitmaakt in absolute tijden en het fietsen op erg verschillende parkoersen en met verschillende fietsen is gebeurd). In die eerste triathlon liep 5k met een tempo van 6:30 min/km.

2016:
Na die eerste triathlon consistent doorgetraind. De trainer van het uni team werkte erg motiverend en gaf 3-4 trainingen per week en maakte ook trainings schemas. Trainingen waren vaak maar met een man of 5 dus je kreeg veel individuele aandacht en veel aanwijzingen voor techniek.
Dit jaar had 2 doelen, eerst een sprint triathlon in Missoula eind April met dezelfde afstanden als mijn eerste sprint triathlon, waarbij ik dus mooi mijn progressie kon meten. En een Olympic Distance triathlon in Coeur D'Alene in Augustus.
In April was ik in een veel betere vorm dan 8 maanden ervoor tijdens mijn eerste sprint triathlon. Ik hoopte 10 minuten sneller te zijn. Ik was niet veel afgevallen (3-4 kg) maar ik was wel veel omvang kwijt (~15 cm om mijn middel). De sprint triathlon in April ging heel goed en ik finishte in 1:17:51, bijna 12 minuten sneller! Mijn looptempo op de 5km was 5:07 min/km, ruim een min per km sneller!
De Olympic Distance van Coeur D'Alene ging ook top. Zwemmen ging lekker (27:27) het fietsen was zwaar met ruim 400 hoogtemeters (1:14) en het lopen ging super. Finishte in 2:33:32 en mijn looptempo op de 10k was 4:53 min/km. Dus in minder dan een jaar ging mijn looptempo van 6:30 (over 5 km) naar 4:53 (over 10 km)!

2017:
In Maart verhuisde ik van de VS naar Engeland. De maand ervoor en de 2 maanden erna waren erg druk met het afronden van de phd, settlen in de job, vinden van een huis, kopen huisraad etc. In totaal 3 maanden nauwelijks gezwommen en gefietst. Maar ik had wel een doel voor ogen: De Cotswold Classic half distance triathlon in augustus. Nadat de stofwolken rond de verhuizing opgetrokken waren heb ik me aangemeld bij een triathlon club, een fiets aangeschaft en weer goed gaan trainen. Zo'n halve afstand intimideerde me enorm, maar dat leek me dus een mooie uitdaging.
Ik had een heel mooi plan gemaakt met mijn oude coach uit de VS, gebaseerd op mijn hartslag zones. En toen ik uit het water kwam (na 32:09) deed mijn hartslagmeter het dus niet. Dus op gevoel gefietst en gelopen en dat ging goed! Het fietsen was iets kort (87 km) en het lopen ook (20.5k) maar ik finishte in 5:21:24 met een looptempo van 5:40.
Ik vond eigenlijk dat zo'n halve 'makkelijker' aanvoelde dan een sprint of OD. Bij een sprint sport je constant in de rode zone, bij een OD zit ik eigenlijk precies op het randje. De gemiddelde hartslag van bijna al mijn OD hardlooponderdelen (5 wedstrijden) is mijn threshold hartslag. Bij deze halve triathlon voelde het zwemmen, het fietsen en de eerste 10km lopen makkelijker aan. De laatste 10km was wel serieus doorbijten, en het gevoel van voldoening was groot bij het passeren van de finish. Maar waar een sprint en een OD bijna constant hard werken is, was deze halve voor het grootste deel makkelijk eigenlijk.

2018
Een eerste testwedstrijd was de Grafman Half Distance triathlon eind Mei. De voorbereiding verliep niet ideaal (zie hieronder) maar ik stond redelijk fit aan de start. Zwemmen ging lekker (31:08), fietsen ging lekker (2:43 over 92 km) en bij het lopen ging ik duidelijk te hard van start, maar besloot dat aan te houden om te zien waar het schip zou stranden. Lopen was kort (20k) en ik finishte in 5:04:50. Dus mooi 15 min sneller dan mijn eerste halve. Looptempo kwam uit op 5:17, dus ook mooi sneller weer. Een goede generale voor IM Maastricht!

De voorbereiding voor IM Maastricht
Eigenlijk begon dit al in November 2017. Na mijn halve in augustus heb ik het een poosje rustig aan gedaan. Ook omdat ik last kreeg van een achilles. In Oktober zelfs helemaal niets gedaan omdat ik 4 weken in Zambia was voor mijn werk (een paar parken surveyen op de aanwezigheid van leeuwen). Die 4 weken deden de achilles geen goed, maar toen ik terug was besloot ik oefeningen te doen en te beginnen met het opbouwen van hardlopen en dat te blijven doen als mijn achilles maar verbetering liet zien. Ik volgde het 3-2-1 BarryP programma en begon met 30km. De achilles toonde verbetering en in januari liep ik 70km per week.
Begin december registreerde ik me ook bij TrainerRoad en begon een trainingsprogramma voor fietsen te volgen. Een ftp test wees op 198 Watt. Dat nam al snel toe en eind April was dat opgelopen tot 279W.
Zwemmen werd onderhouden door 1 keer per week met de triathlonclub te zwemmen. Ik ben geen geweldige zwemmer, maar zeker niet slecht. In de VS zwom ik veel meer (4 keer per week), maar daar werd ik niet echt sneller van, dus ik investeer die tijd liever in lopen en fietsen.
Alles ging goed to eind April. Toen viel ik om met mijn fiets en brak/kneuse een paar ribben. Erg pijnlijk en de eerste week niks gedaan. Daarna weer op de tacx geklommen en rustig gaan fietsen. Een weekje later op de loopband (op maximale helling) en trappenloopmachine in het fitness centrum gaan trainen. Na 3,5 week voor het eerst voorzichtig een paar rustig stapjes kunnen rennen op de loopband, maar kon het niet langer dan 2 minuten volhouden. Een paar dagen later was dat al 5 minuten, en weer een paar dagen later 2 km. Een paar dagen voor de Grafman Half Distance triathlon had ik eigenlijk nergens meer last van en had ik een rustige 12k gelopen zonder last van mijn ribben en besloot ik te starten.
De westrijd ging goed maar daarna was wel de structuur uit mijn training. Een vakantie op Lanzarote (kijken bij een vriendin bij de IM), een week fieldtrip met mijn studenten, een nare cyste op mijn zitvlak, bezoek van vrienden, een zieke student in een weekend, een weekend weg met vrienden en ook nog een periode met lichte overtraining begin Juli gooiden allemaal roet in het trainingsschema. Niet dat ik niet trainde, maar de structuur was er een beetje uit.
Mijn langste fietstocht is 168 km geweest, en mijn langstdurende fietstocht 7u. Heb wel een redelijk aantal keren 25+ km kunnen lopen, maar de laatste keer was in Juni. Juli is mijn minste trainingsmaand geweest sinds December eigenlijk. Begin Juli 5 dagen helemaal niks gedaan omdat ik me gewoon slecht voelde (overtraind), daarna wel weer gaan trainen maar eerst alleen lichte trainingen en niet meer dan een training per dag. Sinds een week gaat dat gelukkig weer beter en deze week een paar goede fietstrainingen, een goede brick run en een goed zwemtraining achter de rug. Nog nooit zo snel gezwommen als gister, 1:29/100m over 2,650 meter. Veel sprint werk, met korte rust pauzes, en het voelde eigenlijk best makkelijk. Maar ik voel gewoon dat ik op het randje zit. IT band zeurde een beetje bij de laatste lange loop, patella tendons zijn wat gevoelig etc. Ik hoop morgen nog een fietstocht van 3-4u te doen maar er wordt regen voorspelt en ik ben toch wel een mooiweer fietser.
Al met al heb ik dit jaar, totnutoe, het volgende gedaan:
105 km gezwommen in ruim 36 uur.
Ruim 4,000 km gefietst waarvan 2,350 op de tacx (100 uur), 1,450 buiten en de rest woon-werk
Ruim 1,100 km hardgelopen in ~105 uur.
6,5 uur core training gedaan (meeste sessies 10-12 min)

Ik hoop dat het genoeg gaat zijn!

Zwemmen komt wel goed, of dat nu met of zonder wetsuit is (als het maar geen R-B-R wordt zoals in Hamburg).
Fietsen...Een van de lastigere dingen voor mij gaat mijn zadel na 3-4u zijn. Ik loop al meer dan een jaar te klooien met mijn zadels. Heb er nu 5-6 geprobeerd. Tot een uur of 3 lukt het wel, maar daarna wordt het lastig. Een paar maanden geleden ging het wel lekker dacht ik, maar toen ik thuis kwam zat er een ei op mijn zitvlak...Misschien moet ik die 2e rond maar snel doortrappen!
Lopen...zolang de IT band niet opspeelt hoop ik door te blijven hobbelen en wandelend te drinken en koelen bij elke aid station. Ben bevend benieuwd naar de marathon na km 20-25, ik hoop zo lang mogelijk redelijk door te kunnen blijven lopen.

IM Maastricht voorspelling?
Poeh...dat is zo'n lange wedstrijd en er kan zo veel misgaan (lekke band, mechanische problemen, vallen, blaren, kramp, maag  en darm problemen, blessures) dat ik dat heel moeilijk vind.
Als alles goed gaat zou een tijd onder de 12u mogelijk moeten zijn, maar met de voorspelde hitte is 13u realistischer denk ik. En gaat er wat mis dan ben ik gewoon blij dat ik uberhaupt kan finishen. Het gaat een hele lange dag worden. 

Afzonderlijke voorspellingen:
Zwemmen met wetsuit: 1:05
Zwemmen zonder wetsuit: 1:12
Fietsen: 6:00-6:30
Lopen: ~4:30 uur zou ik erg blij mee zijn