Mogelijk ook nog een kleine, hoopvolle duit in het zakje: ik heb een lichte vorm van inspanningsastma, alleen last van bij extreme omstandigheden (veel pollen, hooggebergte, mist e.d.). Gebruik geen medicijnen, daarvoor is het niet erg genoeg. De eerste seizoenen openwaterzwemmen had ik het ook steeds daarbij, in elk geval in koud water aan het begin van het seizoen en ook wel in de chaos van de triathlonstart. Het heeft één keer tot een DNF geleid zelfs. Het water was toen koud en de buitenlucht ook, veel pollen bovendien, en toen kreeg ik geen lucht meer, zelfs niet met alleen dobberen, laat staan dat ik nog vooruit kon komen.
Maar langzaam-maar-zeker is het verbeterd, en dit jaar heb ik nergens meer last van gehad, ondanks dat het open water eerst heel koud was: Brouwersdam was mijn triathlon met de laagste watertemperatuur ooit en ook de lucht was koud. Maar geen problemen, was ik erg blij mee.
Dus: het went, afharden helpt, meer ervaring helpt, en technisch beter gaan zwemmen ook (denk ik). Dat heeft alleen allemaal tijd nodig.
Mij heeft heel voorzichtig beginnen ook wel geholpen: eerst schoolslag en dan geleidelijk hoofd/gezicht in het koude water, en daarna pas gaan crawlen.
Louise