Effe updaten...
In Hofstade ben ik niet meer van de wachtlijst geraakt. Achteraf bekeken misschien zo slecht nog niet, de Enduro in Lille was wellicht toch wel geschikter als eerste kennismaking (zie verder).
Gisteren was dus wel mijn vuurdoop, in Lille. Een Enduro, wat maakt dat er drie toertjes gemaakt moesten worden van 200m zwemmen, 5km fietsen en 1,5km lopen, waardoor je in totaal een beetje in de buurt komt van een sprint triathlon. Mentaal was het voor mij alvast een opsteker dat het gevreesde zwemgedeelte werd opgeknipt in drie aparte blokjes.
Wat mentaal dan weer niet bepaald geruststelde was de storm die vrijdagavond en -nacht lelijk huis hield, en ik vertrok vooral met allerhande visioenen hoe ik in de gietende regen met felle tegenwind totaal verkleumd uit het water gevist zou moeten worden. Dat maakte dus dat ik gepakt en gezakt vertrok met een hele voorraad aan droge handdoeken, shirts en sokken om me toch maar droog en warm te kunnen houden :-). Het weer bleek gelukkig nogal mee te vallen, want zaterdagmiddag leek het ergste wel voorbij, en uiteindelijk stonden we zelfs in een lekker zonnetje klaar voor de start.
Toch speelde het duidelijk nog in mijn kopje, want het eerste zwemgedeelte was een klein fiasco, voor een groot deel door schrik om met mijn hoofd onder water te zwemmen (angst voor onderkoeling, you know). Daarnaast ook wel door een gebrek aan openwater-ervaring: schrik om uit de richting te gaan, schrik om 'overzwommen' te worden door de volgende startgroepen, schrik om daar alleen in die grote open vijver te liggen, ... En vooral: als gevolg van dat alles totaal geen aandacht meer voor waar ik mee eigenlijk bezig was, waardoor ik eerder 'met mijn armen aan het zwaaien' was dan daadwerkelijk te 'zwemmen'. Man, ik wil niet weten hoe dat er heeft uitgezien!
Bij het keren rond de boei stond mijn besluit dus al vast: "ik ga straks geen tweede keer het water in!" Van dan af ging het gelukkig wat beter, wellicht door het mentale besef dat ik terug richting kant mocht zwemmen, en zo lukte het om terug wat beheerster te zwemmen.
Blij om uit het water te komen, kwam ik gelukkig beter 'in the flow' en klaar voor het vervolg. Helemaal geen regen, geen wind gevoeld, en vooral geen seconde koud gehad! Grappig hoe heel mijn stapel textiel onaangeroerd is gebleven :-). "Tut tut, daar gaan we toch geen tijd aan verspillen! Gaan!!!"
En u raadt het al: na het eerste rondje geen seconde getwijfeld: schoenen uit, het water in, deze keer wél het kopje erbij gehouden, en gewoon rustig mijn ding gedaan mét aandacht voor mijn slag en ademhaling én met het hoofd onder water. Wellicht ook ietwat gerustgesteld door het feit dat nu gewoon de waterkant gevolgd werd, en we niet meer de vijver in moesten zwemmen.
Bij het derde rondje ging ik zelfs vol vertrouwen het water in. Even zelfs met het idee om de zwemmer een eind voor mij 'even' in te halen, maar dat bleek overmoedig :-). Toen ik bij het verlaten van het water nog een zwemmer 20-30m achter me zag, was ik echter wel geprikkeld: die moest en zou ik achter me houden, wat ook gelukt is!
Helaas is er iets misgegaan met de tijdsregistratie, waardoor ik geen aankomsttijd heb :-(. Moet iets rond 1u22-1u23 zijn geweest, aangezien ik na het uithijgen om 17u24 op mijn klok heb gekeken... Achter het pak dus, maar de finish is gehaald, dat is momenteel wat telt!
Daarnaast vooral veel bijgeleerd:
- dat het zwemmen best meevalt, als je er maar rustig je kopje bijhoudt,
- dat ervaring daartoe wellicht het beste (enige?) middel is,
- dat de fietssnelheid (zeker op deze korte afstandjes) nog omhoog moet,
- dat je het jezelf alleen maar moeilijker maakt door vooraf/onderweg te piekeren over doemscenario's over kou, die grote plas, regen, natte kleren, natte schoenen, straks opnieuw dat koude water in, zou er nog iemand achter me zitten, ...
Het heeft in ieder geval zin gegeven in meer van dat!