Sleutelbeen gebroken (Pagina 1 van 3)

Sterkte!

Haha dat moet sleutelbeen zijn...
Ja dit wordt een lang herstel

Wat balen zeg, sterkte en beterschap!

Is idd dik klote, zit zelf ook in de blessure leed maar hoop volgende week toch terug te gaan werken en zachtjes de trainingen terug op te nemen,

Bedankt voor de tip maar hoe weet ik of een fysio gespecialiseerd is in schouderklachten? Op alle websites van fysio's staat dat ze schouderklachten behandelen...

Balen! Ik hoop dat je herstel voorspoedig verloopt en dat je Cascais nog haalt. Hopelijk kun je vrij snel weer wat fietsen op de trainer.

Bedankt voor de beterschapswensen!
Ik hoop dat ik inderdaad snel wat kan gaan fietsen op de indoor trainer en dan rechtop zittend. Gelukkig had ik de afgelopen weken hard getraind en ben redelijk fit dus hopelijk werkt dat mee in een wat sneller herstel dan dat chirurg zei. M'n plannen voor IM 70.3 in Zell am See (eind augustus) en Berlijn (half september) kan ik waarschijnlijk wel vergeten. Zo lang ik maar helemaal herstel dan komt er wel een nieuwe eerste wedstrijd!

Zeker balen, beterschap en sterkte gewenst! In sommige kringen zeggen ze trouwens dat je pas een echte wielrenner bent als je je sleutelbeen een keer gebroken hebt

Ik heb met sleutelbeen geen ervaring, maar wel een keer m'n hand gebroken, en herken wel wat Linda schrijft: ook ik ging na een paar dagen uit het gips naar de fysiotherapeut, want ik kon amper meer wat bewegen en dat schoot ook niet op. Hadden ze in het ziekenhuis ook niks over gezegd. Fysiotherapie deed wonderen.

Louise

Een (overigens secundaire, dus heel iets anders dan een 'echte') frozen shoulder hou je niet tegen.
Immers, je mag/kunt min 6 weken je arm amper heffen en dan gaat de boel gewoon vastzitten.
Maar idd snel beginnen met fysio scheelt dat je gelijk hoort wat je wel en niet mag en dat houdt de schade beperkt.

Vrijdag word ik geopereerd en maandag heb ik mn eerste afspraak bij een fysio die bij het schoudernetwerk is aangesloten. Ik ben zelf nog licht positief dat het herstel sneller zal gaan en dat ik nog een wedstrijd dit seizoen kan doen...

Vandaag is het precies 7 weken geleden dat ik m'n sleutelbeen brak in een fietstraining en 5,5 weken na de daarop volgende operatie. De chirurg vertelde me dat het zeker 3-6 maanden ging duren voordat ik überhaupt weer enigszins mobiel zou zijn en dat waarschijnlijk m'n triathlon seizoen over was.
Ik ben soms (ok vaak) een beetje eigenwijs maar gisteren heb ik voor het eerst weer rustig buiten hard gelopen en vandaag m'n eerste buiten fietsritje op de racefiets. Binnen heb ik de afgelopen maand al regelmatig gefietst op de indoor fietstrainer maar nu ook zonder al te grote problemen of pijn in m'n schouder buiten gefietst. Zwemmen lukt helaas nog niet omdat ik m'n arm nog niet helemaal omhoog kan krijgen maar ik kom langzaam in de buurt.
De fysio is aangenaam verrast hoe snel m'n herstel gaat en ik hoop dat de x-ray foto's en gesprek met de chirurg volgende week (6 weken na de operatie) ook positief zijn.
Ook denk ik langzaam weer aan een wedstrijd. Niet binnenkort maar over een paar maanden (richting einde seizoen) maar daarvoor moet ik natuurlijk eerst kunnen zwemmen en die sport rustig aan opbouwen.
Ik had in eerste instantie Ironman 70.3 Zell am See (eind augustus) en Berlijn (half september) en m'n eerste hele Ironman in Cascais (half oktober) op m'n programma. Ik denk dat Zell am See te vroeg komt en Berlijn misschien ook. Geld krijg ik niet terug maar ik zou wedstrijden kunnen wisselen in 2022 (niet doorschuiven naar 2023 jammer genoeg). Cascais zou ik kunnen omzetten naar een 70.3 eventueel.
Ik ga 'rustig' aan verder herstellen en langzaam trainingen weer opbouwen zolang dat m'n lichaam aangeeft dat het kan en pijnvrij blijft. Gelukkig ben ik door m'n mentale dip heen en kijk ik weer positief vooruit!
M'n TT fiets is nog niet gerepareerd want de verzekering moet zich nog uitspreken over de (flink hoge) reparatiekosten...

Ook ik hoor er bij sinds gisteren. Gebroken sleutelbeen. Ik moest kiezen tijdens een uitwijkmanouvre: of de fietser aanrijden of remmen. Het werd remmen en vallen. Tijdens het opstaan wist ik het gelijk: een deuk en een bult op mijn sleutelbeen. En ribbenkast gekneusd. Geen Westcoast challenge en geen rit van 275 km voor het goede doel. Ik moet het accepteren maar dat is lastig. Voorlopig geneest het vanzelf. Gelukkig is mijn fysio ook schouderspecialist.   Voor degene die het ook hebben gehad: wat had jij anders gedaan als je terug kijkt?