Toch nog even het verslag, was al begonnen maar kwamen wat dingen tussen (oa fietsvakantie).
Triathlon Terheijden 2022
De laatste keer dat het hier doorging was in 2019. Toen het gas nog Russisch was, Corona alleen nog een biertje en Ali B nog een knuffelmarokkaan. De wereld ziet er inmiddels anders uit. Helaas een oorlog en pandemie, sport blijft dan niet meer dan een belangrijke bijzaak. Voor mij met name om alles een beetje in balans te houden.
Inmiddels 3 jaar later en 3 jaar wijzer en dus 3 sporten. Als dat geen toeval is..
Ergens begin januari had ik me ingeschreven met in mn achterhoofd het idee dat ik hier wel redelijk eenvoudig onder de 5 uur zou kunnen duiken. Met het trainingstraject van Almere achter de rug was ik van plan dat schema weer te volgen met iets minder volume en iets meer intensiteit. Het idee was dat ik dan wat harder kon zwemmen, wat harder kon fietsen en wat harder kon lopen en juichend de finishlijn zou passeren in sub 5.
Het noodlot had echter een meniscusblessure voor me in petto, het liep (haha!) dus wat anders.
Januari en februari waren prima trainingsmaanden geweest maar ik merkte begin maart dat de pijn die ik voelde in mn knie niet meer (snel) wegging. Na wat medische omzwervingen was het verdict scheur in meniscus met een cyste. Helaas moest het lopen dus op een laag pitje. Of zelfs beter nog, het pitje kon gewoon even uit. Zwemmen en fietsen (niet te hard duwen) gingen wel prima. Eind maart kwam er natuurlijk nog een Covid besmetting overheen zodat de voorbereiding niet al te optimaal zou worden. Gelukkig maar, dat schept alleen maar verwachtingen. Inmiddels had ik mijn ticket voor de marathon Rotterdam verkocht en het starten van de Ronde van Vlaanderen ook uit mijn hoofd gezet vanwege niet fit.
Langzaam werden de pijlen dus maar gericht op de voor mij eerste triathlon van het seizoen. Begin mei heb ik met een fietsmaat alsnog de Ronde v Vlaanderen gereden en dat ging allemaal niet vanzelf. Gelukkig had ik nog een maandje om wat te trainen. Zwemmen deed ik 2x per week na de krachttraining/core stability op de sportschool. Hardlopen deed ik 1 a 2x per week (heel kort en soms na het fietsen). Fietsen deed ik wanneer ik zin had, soms rustig soms zo lang en hard als op dat moment mijn lichaam toeliet. We zouden het wel gaan zien in Terheijden, maar in het fietsen had ik uiteindelijk het meeste vertrouwen.
Race day
De pannekoeken en zwarte koffie die standaard mijn ontbijt zijn op zulke dagen smaakten meer dan prima. De reis naar Terheijden zou ook niet te lang duren, een minuut of 20.
Ik twijfelde nog even of ik zou gaan fietsen, maar de wegen op zondagochtend na een avondje feestvieren s avonds in Breda liggen er meestal erg vuil bij en daar ik dwars door het centrum zou gaan en geen zin had om lek te rijden deed me toch besluiten om de auto vol te tassen met allerhande handige triathlonspullen, te beginnen met mn fiets, wetsuit en nog wat handige dingen, oa 15 gelletjes en bidons met sportdrank.
Die ochtend zagen we een strakblauwe lucht en het beloofde dus weer een heerlijk warm dagje te worden. Daarin zouden we niet teleurgesteld worden. Toen ik mn spulletjes aan het uitstallen was bij de hekken verscheen ook Robin ten tonele! Eindelijk een live ontmoeting, gezellig om even te kletsen over allerhande zaken en samen naar de start toe te leven.
Van de vorige keer had ik in ieder geval geleerd mijn wetsuit zo laat mogelijk aan te trekken om ontiegelijk zweten voor de start tot een minimum te beperken. Die strakke actie kon alvast afgevinkt worden. Met een gelletje in de hand wandelden we naar het zwemstartvak alwaar we toegesproken werden over diverse regels en zaken betreffende de komende wedstrijd.
Swim
We lagen 5 a 10 minuten voor de start reeds in het water. Geen idee waarom dat nodig was, maar het duurde allemaal erg lang voordat we weg mochten. Er stond een stroming die mij in elk geval telkens over de startlijn deed drijven. Hoewel ik elke meter voorsprong bij het zwemmen goed kan gebruiken zwom ik toch maar terug om geen spelbreker te zijn.
Het zwemmen had ik in vergelijking met voorgaande jaren veel meer getraind en ik was inmiddels ook een stuk comfortaber in het (buiten)water met al die drukte om me heen. Ik wist dat ik gewoon het hele stuk adem zou kunnen halen en borstcrawl zou kunnen zwemmen en ik was oprecht benieuwd hoe het zou gaan. Nou het ging lekker. Vooral het eerste stuk stroming mee. Daarna had ik nog maar weinig mensen voor me zo leek het, dus ik ging of heel hard of ik ging harder dan de langzaamste zwemmers en langzamer dan de snel(lere) zwemmers. Helaas duurde en duurde en duurde het 2e terug stuk voor mn gevoel een stuk langer en ik begon me bijna zorgen te maken dat ik de steiger voorbij was gegaan.
Natuurlijk was dat niet zo en toen ik me als een zeekoe de steiger opwierp zag ik 50 minuut nog wat op mn horloge. Beetje jammer want ik hoopte sneller te zijn, maar goed ik had lekker gezwommen. Zou ik misschien eens bilateraal ademen gaan oefenen om beter te kunnen navigeren? Mijn polar gaf namelijk 2800 meter aan ipv 2500 wat de bedoeling was. Het lijkt me sterk dat ik 300 meter extra heb gezwommen, maar dat ik niet de kortste weg heb genomen geloof ik zo.
Tijd 51 m
Ik had totaal niet de behoefte om te gaan rennen naar de fiets. Dus wandelde ik maar. Dat ging goed. Ondertussen stroopte ik mn pak af en probeerde niet op de kleine grindkiezeltjes te stappen die overal lagen. Dat ging ook goed. Bij het wisselenpunt aangekomen zag ik Robin al lekker op de grond zitten en nadat ik mn pak uit had ging ik erbij zitten om ook maar eens mn fietsschoenen aan te doen, een gel te eten en wat te drinken. Toen ik eenmaal alles voor elkaar had en Robin inmiddels al vertrokken was rende ik als een houten klaas naar de fietsstart.
T1 6 m
Bike
Ik dacht dat ik het parcours in Terheijden vrij simpel vond en dat is in principe ook wel zo, echter toch zijn er een paar puntjes van aandacht.
- Het dorp uitrijden opletten want rotondes en lelijke plekken op de weg
- Parcours is verkeersluw maar er kwam genoeg de weg op en over dus opletten
- Hier en daar drempels, verkeersheuvels en paaltjes
- Paar scherpe bochten waar je echt niet vol doorheen kan of goed zicht hebt
- 2 x een volledige u-turn
Het zouden 4 rondjes worden van 20km waar je telkens weer het dorp in- en uitrijdt. Ik wilde gemiddeld 34 per uur rijden wat ongeveer erop neer kwam 35minuten over een rondje te doen. Ik durfde niet direct keihard in de aerobars te gaan rammen met die stukjes in het dorp dus vrij conservatief die stukjes gereden. Het had denk ik wel harder gekund. Maar in vallen had ik ook weinig trek.
Behalve veel zon was het gelukkig wel gaan waaien en fors ook. De stukken wind mee gaan nooit hard genoeg naar mn zin en de stukken wind tegen baal je van je snelheid, althans ik wel. Ik zat een beetje te rekenen en verder bleef ik goed opletten en hier en daar mensen inhalen (hoi Robin). Dat is me nog niet zoveel overkomen dus dat was wel aardig om eens mee te maken.
Halverwege stond er plots een ambulance op het parcours en er lagen 2 deelnemers in het gras langs de kant. De ene met denk ik een gebroken sleutelbeen, de ander had een bebloed gezicht en die lag er heel slecht bij. Dat was echt schrikken. Later hoorde ik dat er 1 had moeten uitwijken en vol op een vluchtheuvel was geklapt en daardoor was er weer iemand op hem gereden. Frame gebroken… Hoe het is afgelopen geen idee.
Tsja, niet teveel aan denken en blijven opletten. Ik vond het op zich lekker gaan maar durfde ook weer niet echt door te pushen vooral wind tegen met die knie. Dus klein beetje op reserve tegen de wind in, maar het ging allemaal nog best.
De rondjes gingen vervolgens in
00:34:22 00:35:35 00:35:50 00:36:44
Best ok, dus tevreden mee.
Tijd 2 u 22 m
Nieuwe gels gepakt en snel wat drinken. Schoenen aan en gaan.
Om duidelijke redenen had ik besloten zonnebrand mee te nemen. Om onduidelijke redenen heb ik dit niet opgesmeerd.
T2 4 m
Run
Hier begon eigenlijk het ongewisse avontuur na de korte trainingsloopjes pas echt. Ik wist natuurlijk dat ik 4 rondjes van 5 en een beetje km zou moeten rennen. Ik wist natuurlijk ook dat het weer WARM was. Ik wist ook dat ik moest opletten op een stuk knollenveld om mezelf daar niet meteen te blesseren. Ik wist ook dat ik niet te hard van start moest gaan en ik wist ook dat ik meer moest eten en drinken dan voorgaande editie om kramp te voorkomen. Blij met meer ervaring, nu even in de praktijk brengen.
Nou, rustig lopen op hartslag dan maar. Tussen de 150-155 aangehouden met het tempo dat daarbij hoorde. Heel stoicijns gewoon hardlopen. Eigenlijk heel simpel. Strategie was verder elke 20min een gel en water bij de verzorgingsposten en daarnaast bij elke post een beker sportdrank. Ik hou er zelf niet zo van om helemaal nat gesproeid te worden maar veel andere deelnemers leken dit het leukste gedeelte van de triathlon te vinden. De vrijwilligers die vrolijk stonden te sproeien keken elke keer raar op en sommigen verontwaardigd dat ik om de stralen heen slalomde.
Elk rondje ging een beetje langzamer, zoals verwacht, maar de knie hield het goed. Mijn tempo was zeker niet snel maar heel gestaag rammelde ik voort. Het ging zelfs beter dan de vorige keer. Hier moed uit puttend draafde ik voort en voort in de hitte. Bij elke stap een beetje dichter bij een vreugdevol gebeuren, de finish passeren.
Twee maal kreeg ik commentaar van wat officials dat ik mijn startnummer niet goed had zitten dus voor de vorm deed ik die even netjes als ik er 1 zag. Ik vind het lekkerder zitten op mn heup dan aan de voorkant. Maar goed, geen idee wat ze doen als je eigenwijs blijft.
Inmiddels liepen er heel veel deelnemers op het parcours, ook de kwart was er nu bijgekomen. Dit was wel te merken want ik zag veel mensen vrij hard rennen. Zoals al wel eerder gemeld, je zag ook het lijden, lopen / wandelen / lopen, stilstaan, rekken etc etc. Ik weet hoe het voelt, niet fijn. De finish lijkt dan nog zo ver weg. Dit leed bleef mij gelukkig bespaard en kon vrij makkelijk mijn laatste rondje in, toen wist ik wel dat het goed zou komen en rond de 5 uur 15 zou finishen.
Uiteindelijk met een eindsprint op de finish af en snel nog even mn startnummer netjes gedaan uiteraard. Handjes omhoog en over de finish. HOERA!
Tijd 1 u 49 m
Totaal 5 uur 12 minuten BLIJ MEE.
Weer dacht ik dat ik zin had in een koud biertje na de finish, maar dat was niet zo. Met een zakje chips (hamkas) en een chocomel heb ik nog wat deelnemers aangemoedigd en dat was erg leuk. Daarna naar mn fiets terug en nog even met Robin gekletst over hoe het was gegaan. Spullen verzameld en terug naar huis.
Het was een hele leuke warme dag in Terheijden die me gezelligheid, sport en een heel verbrande nek heeft gebracht.
Op naar de volgende!