Ik heb vandaag een zwemanalyse gedaan, van Zwemanalyse: techniekles en videoanalyse van 2,5 uur, in Delft, door Roy, in een groepje van zes. Doe ik in principe elk jaar aan het begin van het seizoen. Het is sowieso altijd erg leuk, Roy doet het heel fijn met veel humor. Het valt me ook altijd op hoe ontspannend het is om zo lang alleen maar met zwemtechniek bezig te zijn, alle andere gedachten verdwijnen dan uit mijn hoofd.
Ik was dit keer heel benieuwd of het me inderdaad eindelijk gelukt zou zijn om af te komen van wat hij de Lee-Towers-elleboog noemt, dus de neiging om mijn arm met m'n elleboog naar achter te trekken, in plaats van te stuwen met onderarm en hand. Daar heb ik de afgelopen jaren keer op keer feedback op gehad, en vorig jaar frustreerde het me dat het ondanks oefenen nog steeds niet goed was. Afgelopen winter ben ik zo'n beetje alleen maar daarmee bezig geweest, zowel in het zwembad als 'droog' trainend, vooral in de sportschool, aan zo'n katrol, waardoor je kan zien wat je doet, dat hielp veel.
Ik had het idee dat het eindelijk beter was, maar dat had ik eerder ook al gedacht. Dus best wel spannend, naar mijn eigen video kijken en horen wat hij erover te zeggen had...
En ja, hoera! Ik ben geen Lee Towers meer! Oefening heeft uiteindelijk toch kunst gebaard! Sowieso vond Roy dat ik een grote stap vooruit had gemaakt. Hij heeft nog altijd wat op te merken natuurlijk, en daar ga ik de komende tijd mee aan de slag.
Dus: leuke ochtend gehad, en ik ben vooral heel blij dat het oefenen van de afgelopen maanden zo goed heeft uitgepakt!
Louise