Je lichaam en diverse sporten...

Hey sigurros88,

van wat ik er van versta is het omslagpunt het punt waarop je spieren volledig anaeroob werken en dus melkzuur aanmaken en verzuren. Je hart pompt bloed rond met verse zuurstof om je spieren toch aeroob te laten werken. Bij fietsen gebruik je minder spieren en moet je hart dus relatief gezien minder hard bloed rondpompen om je spieren te voorzien van zuurstofrijk bloed. Maar op een gegeven punt hebben je spieren dus meer zuurstof nodig dan dat ze kunnen opnemen. Hier zit je dus op je omslagpunt.

Bij lopen gebruik je meer spieren. Meer spieren betekent dus dat je hart meer bloed moet rondpompen met zuurstofrijk bloed om al die spieren van bloed te voorzien. Je spieren verzuren dus wel (min of meer) bij dezelfde belasting maar je hart zal hogere waardes bereiken omdat die meer spieren moet bedienen. Daarom ligt je omslagpunt hoger bij het lopen. En kan je dat dus niet vergelijken met een andere sport.

Bovendien gebruik je dezelfde spieren wel bij het lopen als bij het fietsen maar de manier waarop is anders en de impact op de spieren is ook vele malen groter bij het lopen. (tot 2 keer je lichaamsgewicht krijgt je lichaam te verduren als je loopt heb ik me eens laten vertellen). Ik hoop dat mijn uitleg een beetje duidelijk is. Zo is het hoe ik het min of meer versta maar ik weet niet als ik het even goed kan overbrengen zoals het in mijn hoofd zit

vraag 2:
Je omslagpunt is in theorie het punt waarop je 1 uur een inspanning kan volhouden vooraleer je spieren volledig verzuurd zijn. Hoe hoger boven je omslagpunt je gaat, hoe vlugger je spieren verzuren. 2u boven je omslagpunt, ondanks 1 a 2 korte stops, zal dus niet mogelijk zijn.

Normaal als ik een inspanningstest doe dan gebeurt dit op een fiets. En de waarden die ik dan heb daar moet ik voor het lopen volgens mijn trainer 10 slagen bijdoen. Bv als ik op 130 fietsen train dan is het bij lopen 140. Heb ook al eens een test op de atletiek baan gedaan om te vergelijken en dit klopte ongeveer.

Alvast bedankt voor de reacties. Dimitri wat je allemaal verteld klinkt me allemaal wel bekend in de oren, en dit wist ik grotendeels ook al. Maar mijn vraag is nu eigenlijk (misschien was ik wel niet helemaal duidelijk):

Mijn lactaattest vertelde me eigenlijk dat ik meer onder en tegen mijn omslagpunt moest gaan trainen ipv erboven. Stel dit was voor hardlopen 150BPM maar voor lopen 160BPM.

En nu zou ik gaan trainen; hardlopen 155 BPM. Zou deze inspanning dan ook tellen als een training boven mijn omsagpunt als het gaat om fietsen? Oftwel: train ik nu ''te zwaar''? Maakt mijn hart daadwerkelijk verschil tussen lopen en fietsen? Nee toch?

Haha beetje lastige vraag om te stellen. Alvast bedankt voor de reacties!

Ps. Rose: behoorlijk hoog omslagpunt! Hoe krijg je dit in godsnaam zo hoog? En hoe hard fiets je gemiddeld windstil/vlak op D3? Toch wel een beetje benieuwd naar? Zeker gezien ik juist deze omhoog moet krijgen!

Nav dit onderwerp heb ik zelf ook zitten staren naar mijn zones en bedacht waar ik werkelijk sta. Als ik mijn bikeplanner (data activiteiten) bestudeer dan heb ik dit seizoen max op de fiets tussen 30-60min 173hs gemidd met max 187. Bij lopen is dat 184hs gemidd bij max 195.

Dus eigenlijk zou je kunnen stellen dat mijn omslagpunt eerder op 172 - 174 zit.

Wel vind ik dit een lastige omdat je met triathlon je fietsen niet altijd op de max gaat. Vorig jaar had ik de waardes die ik hierboven heb aangegeven. Maar dat was wel eind van het seizoen na flink wat tijdritwedstrijden. Daar waar je met > 30km tot de max gaat! Dus is alles ook iets hoger kan pieken en buffelen.

Tis dat ik er ff het geld niet voor heb maar een SMA test zou voor mijn interessant zijn. Dat doe ik volgend jaar wel als ik ook serieuzer wil trainen naar mijn 1e halve triathlon.

Ik geloof best dat je jouw omslagpunt op een bepaald moment niet meer kunt trainen. Maar waarom wordt op sites als wielerstportinfo toch meerdere malen verteld dat het omslagpunt tussen een gevorderde en een beginner verschilt. Dit wil dan toch zeggen dat een getraind persoon hier door training deze heeft verhoogd? Nogal verwarrend...

Ik ben in totaal nu 4 maanden bezig met sporten; mijn omslagpunt was 2 maanden geleden (op de fiets) 143 bij een test. Dit is toch wel erg laag bij een max hartslag van 190. Mijn VO2 was 66,6 (was voor een beginner best aardig). 69KG, 1m93.

Overigens denk ik dat dit punt al wat omhoog is gekomen. Ik heb bijvoorbeeld in de laatste 2 weken 2 maal intensief getraind:
1x gelopen met AVG hartslag van 160 (1 uur en 45 minuten)
1x gefietst met AVG hartslag van 159 (2 uur) .....zou dan toch eigenlijk onmogelijk zijn gezien mijn test?

Ik begin al aardig bekend te worden! Ik heb ook een musicmeter profiel trouwens! Ik kom voortaan voor mijn vragen ed. toch naar deze site. Omdat ze bij andere sites geen of weinig ervaring hebben met de ''combi-sporter''.

Blijft een fenomeen, dat verzuren! Valt me trouwens toch wel op dat de meningen over deze onderwerpen toch wel vaak verschillen. Terwijl het allemaal puut wetenschappelijk is. Weten we hier nog maar weinig over, of is met vaak gewoon slecht voorgelicht?

Denk dat dat zeker een feit is, dat als je weer durft te luisteren naar je lichaam en het uiteindelijk wel kan inschatten. Maar goed ik ben zelf hardleers en ooit begonnen om in adrenaline te fietsen en trainen. Gevolg dat ik me werkelijk energieleeg kan fietsen, dus uiteindelijk aan de hartslagmeter en moet me nog bijsturen. Maar om te weten waar je omslag zit e.d. denk ik wel dat je dat kan aanvoelen. Met alle apparatuur verlies je wel meer je gevoel en luisteren naar je lichaam.

Peer reviewed??? Wow, en dat voor een forumpje als dit.

Nu verwacht ik natuurlijk wel dat je komt met peer reviewed onderzoeksresultaten waarmee je mijn beweringen onderuit haalt. Ik leer graag bij.

Hint: wikipedia telt niet.

Dan zal ik mijn stellingen alvast ook wat herschrijven met peer reviewed bronvermelding.
Spieren worden niet anaeroob door inspanning. Een kleinere fractie zuurstof in de ingeademde lucht laat de zuurstofconcentratie in de spieren wel dalen, maar die lagere concentratie blijft tijdens inspanning met oplopende intensiteit wel weer constant. pO2 is dan ook niet gerelateerd aan de toename van lactaatflux tijdens inspanning met oplopende intensiteit. Richardson et al. 1998

Spieren produceren lactaat terwijl er zuurstof voorhanden is. Richardson et al. 1998

Het omslagpunt bestaat niet. Campbell et al. 1989, Dennis et al. 1992

Referenties
Richarson, R.S., Noysyewski, E.A., Kendrick, K.F., Leigh, J.S., Wagner, P.D. (1998). Lactate efflux from exercising human skeletal muscle: Role of intracellular PO2. Journal of Applied Physiology 85, 627-34

Campbell, M.E., Hughson, R.L., Green, H.J. (1989). Continuous increase in blood lactate concentration during different ramp exercise protocols. Journal of Applied Physiology 66, 1104-1107

Dennis, S.C., Noakes, T.D., Bosch, A.N. (1992). Ventilation and blood lactate increase exponentially during increasimental exercise. Journal of Sports Sciences 10, 437-449

Dit heb ik nooit ontkend.

Ik snap niet goed wat je bedoelt met spieren worden niet anaeroob. Anaeroob of niet anaeroob is toch niet "iets" wat spieren worden?

http://www.scientificamerican.com/artic … -acid-buil

Dit legt het toch wel duidelijk uit wat ik bedoel. Ik neem aan, daar je die onderzoeken zomaar uit je mouw schudt, je goed weet welke processen er in het lijf omgaat en dat je de Krebs cyclus toch als waar aanneemt.

Over de verzuring die optreedt kan ik je dit meegeven:
Ik vermoed dat je je ook baseert op dit:
http://ajpregu.physiology.org/content/2 … 2.full.pdf
Van Robergs et al. (2004) maar dit is weerlegd geweest door

Lindinger et al (2005) http://ajpregu.physiology.org/content/289/3/R891

Ui de paper die je vermelde => Richarson, R.S., Noysyewski, E.A., Kendrick, K.F., Leigh, J.S., Wagner, P.D. (1998). Lactate efflux from exercising human skeletal muscle: Role of intracellular PO2. Journal of Applied Physiology 85, 627-34

Heb ik even vlug overlezen. Ik ben zeker geen wetenschapper. Ik heb enkel wat noties maar ik wou weten waarom je een bron aanhaalde. Dus toch even proberen te lezen (harde dobber zeg  )

Wat ik hiervan uitmaak is (en verbeter me aub als ik het verkeerd heb want ik het is ook allemaal in het Engels he ) is dat de verzuring nog steeds ingezet wordt door zuurstoftekort. Deze studie wou nagaan of de interne zuurstofdruk in de cellen (dus die pO2) verandert en hoe het zit met de interne verzuring van de cellen.

Deze studie verandert dus niks aan de stelling dat er bij hevige inspanning er door zuurstoftekort een dus nog steeds een verzuring optreedt. Dat is toch de hoofdzaak van jouw laatste post? De PO2 verandert dus niet zoveel, maar het eindeffect, de verzuring komt er wel.

Deze studie (Campbell, M.E., Hughson, R.L., Green, H.J. (1989). Continuous increase in blood lactate concentration during different ramp exercise protocols. Journal of Applied Physiology 66, 1104-1107) kan ik helaas niet lezen. Daar moet ik voor betalen. Ik kan enkel een heel summiere inhoud lezen maar als laatste staat er

Tja, dat wist ik toch al. Heb jij daar toevallig meer info rond of wat uitgebreidere info? Ook ik leer graag bij.

En die laatste studie, waarvan ik de resultaten ook niet kan lezen jammer genoeg, lijkt me meer te gaan over hoe accuraat de gekende formules zijn en kijken als de theorie overeenkomt met de praktijk.

Maar door veel te googlen kwam ik uit op deze:

Determination of the anaerobic threshold by gas exchange: biochemical considerations, methodology and physiological effects. Wasserman K, Stringer WW, Casaburi R, Koike A, Cooper CB. (1994)

Met als laatste zin: The so far published data show that the anaerobic threshold in healthy people and patients is a highly reproducible, accurately measurable, securely achievable parameter for the non-invasive evaluation of the individual cardiopulmonary exercise capacity.

Zei zeggen dus dat het omslagpunt, anaerobic threshold, wel makkelijk, nauwkeurig en met een zeer hoge kan met het experiment herhalen met dezelfde bevindingen. Dus dat zou Campbell et al. 1989 wel tegenspreken. Overigens wind ik die studie niet. Nu, deze laatste studie is 5 jaar later gedaan.

Al bij al blijf ik (voorlopig ) bij wat ik dus zei: Het zal niet allemaal kloppen wat ik gezegd heb, maar in grote lijnen blijft het hetzelfde.

inspanning => omslagpunt => (verhoogde) verzuring => op het omslagpunt zelf 1u vol te houden.

Het zou me trouwens ook zeer sterk verbazen dat men, op basis van de studies die je aangeeft en die allemaal jaren 80, begin jaren 90 zijn, nog steeds niet zou doorhebben op diverse universiteiten waar men zich kan laten testen, ze nog steeds werken met omslagpunt en verzuring ed. als it niet zou kloppen. En dat zelfs de topsporters van vandaag meermaals per jaar deze testen laten afnemen.

Ik heb toch even goed moeten overlezen wat je er allemaal bijgezet hebt. Ik vind het echt interessant om hier over verder te gaan maar ik vrees dat mijn kennis toch te beperkt is om hier veel verder op in te gaan. Desondanks wil ik nog een paar dingen verduidelijkt zien.

Mij gaat het er hem om dat er vanaf een bepaald punt niet genoeg zuurstof meer in het bloed kan aangevoerd worden. Vanaf dit punt gaat de aanmaak van lactaat sneller dan de afbraak. Waar dit gebeurd (in de cellen of ergens anders) is voor mij niet van belang. Wel dat er op een bepaald moment zoiets gebeurd en dat er dan verzuring optreedt en dat je daardoor dan op lange of korte termijn met verzuurde spieren zit. Het kan dus wel goed zijn dat de spiercel zelf nog voldoende zuurstof heeft, het is het eindresultaat die telt nl. verzuring. Daar heb ik nog nergens een ontkenning voor kunnen vinden in geen enkele studie die jij zelf aangegeven hebt. Tenzij deze stond in een studie die ik niet volledig kon doorlezen. Dus ja, als jij beweert, aan de hand van de studies, dat een spiercel toch nog voldoende zuurstof blijft hebben op gelijk welke inspanning, dan durf ik je wel gelijk geven met de beperkte kennis die ik heb en van wat ik min of meer kan lezen in die studies. Al moet ik toegeven dat ik ook niet alle processen eromheen begrijp. Maar mij gaat het dus om het feit dat er vanaf een bepaald punt dus meer lactaat wordt aangemaakt dan afgebroken door een gebrek aan zuurstof. Dat bevestigt dat onderzoek die het heeft over de pO2. Tenzij ik het misintrepteer. Gelieve mij dan ook aan te geven waar anders wordt beweerd.

Tevens heb ik het ook nooit over een anaeroob metabolisme. De studies die ik aangehaald heb, hebben het gewoon over het feit dat A. Er dus altijd lactaat wordt aangemaakt, zoals jij ook van in het begin zei en ik ook beaam en B. Als er te weinig zuurstof is, kan dit lactaat niet meer afgebroken worden en daalt de zuurte graad in het bloed en is er verzuring. Daarvan heb ik dus een duidelijke studie geciteerd en het staat ook te lezen in een studie die jij zelf hebt aangehaald.

En in de laatste studie die ik heb aangehaald, wordt er net beweerd dat dit punt wel te bepalen is en gemakkelijk reprocudeerbaar is.

En ok, het is geen officieel onderzoek maar ik blijf er toch bij dat als grote sportlabo's nationale en internationale topsporters blijven testen mbv methodes die gestaafd zijn op dit omslagpunt, dat er dan wel iets van aan moet zijn. De studies die jij aanhaalt dateren soms van 1988. Ik wil best aannemen dat niet alles in detail gekend is en dat er daarover kan gedebatteerd worden, maar in grote lijnen klopt het wel. Bekijk het een beetje als de Big Bang. Tot enkele nanoseconden na de effectieve Big Bang weet men het nog niet zeker wat er is gebeurd, maar alles wat na die Big Bang is gebeurd, kan men wel degelijk staven. Dat is dan toch ook geen reden om alles onderuit te schoppen?