Vanmiddag teruggekomen van een weekendje op de Schotsman Camping met bijbehorende triatlon . Bij deze mijn relaas van mijn eerste triatlon...
Ondanks dat ik me voorgenomen had om deze eerste triatlon op de 1/8 afstand op mijn gemak te doen omdat ik niet echt in aanmerking zou komen voor de ere plaatsen was ik op de een of andere manier toch gespannen. Verschillende keren mijn tas controleren of ik toch echt niks vergeten was en 's morgens al een beetje het parcours verkennen hoort daar ook een beetje bij denk ik.
Dan de triatlon zelf... Het zwemonderdeel was zoals verwacht niet zo best en dat werd niet beter toen ik bij zowel het te water gaan als bij het water verlaten verschillende sneetjes opliep aan vingers en voeten van de scherpe schelpen/steentjes. Het kleed dat bij het verlaten van het water was neergelegd had volgens mij wel iets verder het water in gemogen... Natuurlijk liep ik in alle haast toch nog mijn fiets voorbij maar die fout was al wegglijdend op mijn blote voeten snel hersteld. Omdat ik zonder wetsuit zwom moest ik me een klein beetje afdrogen en ben ik snel op mijn handdoekje gaan staan (tip van mijn aardige buurvrouw in het Parc Fermé). Tijdens het gehannes met mijn TriSuit had ik niet in de gaten dat mijn zakje Born vloeibare voeding die ik alvast in het zakje op de rug had gestopt voor de wedstrijd eruit was gevallen... dat merkte ik uiteraard pas toen ik erop ging staan en pfffft zakje leeg... Niks aan te doen rustig verder aankleden, sokken aan (had ik van te voren lekker in de talkpoeder gezet en dat is me goed bevallen), hardloop schoenen aan (ik werk nog niet met fietsschoenen), helm op en rugnummer om en op weg naar de uitgang van het Parc Fermé. Na een tijd van 18.33 kon ik eindelijk aan mijn favoriete onderdeel het fietsen beginnen. Tijdens het laatste stuk van het zwemmen kwamen de eerste snelle atleten van de kwart triatlon al voor bij stuiven en dat was uiteraard ook zo in het begin van mijn fietsen. Zo'n 10 à 15 fietsers heb ik voorbij zien komen en dat waren allemaal deelnemers aan de kwart triatlon. Na 1 ronde fietsen was dat wel zo'n beetje voorbij en gedurende de 2e ronde ben ik zelf wat fietsers gaan inhalen waaronder diverse deelnemers aan de achtste triatlon. Mijn twee drinkbussen van 0,5 liter (1x water en 1x sportdrank) waren behoorlijk leeg ondertussen. Aan het einde van het fietsen nog een lekker stukje door het gras en vervolgens snel fiets weghangen, helm af, petje op en lopen maar. Voor de zekerheid ben ik maar rustig aan begonnen bij het lopen en gelukkig wist ik waar ik de camping op moest (voor mij gingen er 2 rechtdoor langs het water) en vond ik vooral het stuk door het bos en het open veld het zwaarste omdat ik daar nogal wegzakte (zal mijn gewicht wel zijn geweest...). Het laatste stuk was weer over verharde weg en de laatste 500 meter had ik eigenlijk nog genoeg over om er een aardig eindsprintje in te gooien.
Met een tijd van 1.25.46 was ik klaar en ik had eigenlijk nog wel energie over om eerlijk te zijn. Blijkbaar was ik vooral in het lopen te voorzichtig geweest... Maar mijn doel was gehaald en kon ik met een glimlach op mijn gezicht mijn nieuwe T-shirt aantrekken met daarop de tekst: "Van 130 naar... ... 1.30". Oftewel van 130 kg naar een tijd onder de 1.30 op mijn eerste triatlon.
Wat mij nog meer opviel:
* weinig ruimte in het Parc Fermé waar dan ook flink over geklaagd werd links en rechts om mij heen.
* de eerder genoemde scherpe schelpen waar volgens mij meer mensen zich aan bezeerd zullen hebben.
* na een paar 100 meter lopen moest je het camping terrein op en daar had de bewegwijzering iets duidelijker gemogen.
* de prettige en gezellige sfeer tussen de triatleten onderling.
* dat ik weliswaar als 96e ben gefinnisht maar dat mijn fietstijd met 36.55 ongeveer de 59e tijd was op "slechts" 7 minuten van de winnaar... en 22 seconden sneller dan die van Akky alhoewel hij weer ruim 9 minuten sneller was overall...
Ik ben blij dat ik het heb gedaan en het smaakt zeker naar meer!! Vooral het zwemmen en het lopen zullen echter flink verbeterd moeten worden om qua tijd een beetje in de middenmoot mee te gaan doen. Het is voor mij nu weer een extra stimulans om nog eens flink aan mijn gewicht te gaan werken zodat dat een belemmering minder is.
Tot u sprak,
Drs5je
"Bis vincit qui se vincit."