Argeloze beginner (Pagina 3 van 4)

Bedoel je als voeding? Ik niet, ik vind het smerig en ik ga niet eten of drinken tijdens het fietsen, dat lukt me toch niet goed genoeg. Ben ik kilometers lang bezig zo'n pakje open te friemelen. Ik leg een banaan bij mijn tas en probeer tijdens de wissel een stuk naar binnen te proppen en wat sportdrank weg te gulpen. Tijdens het hardlopen krijg je water dus dat moet maar lukken.

Aangezien je toch wel even onderweg zal zijn zou ik toch maar iets van sportdrank en eten of gel op de fiets meenemen hoor. Als je een hongerklop krijgt zullen het nog zware laatste kilometers zijn.

Dat valt toch wel mee? Het is 20 kilometer.

@ HansH wat is T2? Het fietsgedeelte?

Heb je wel elastieken veters in je hardloopschoenen? Dat is echt (bijna) gratis tijdwinst tijdens de wissel (T2  )

Absoluut! Aan het materiaal moet het niet liggen.... Oftewel als je niet snel bent, moetje slim zijn....

He mensen,

Ik had gehoopt wat vrolijker nieuws te kunnen brengen maar het is een grote faalactie geworden. Ik ben kapot gegaan op het zwemmen. Ten eerste ben ik die watertemperatuur niet gewend, 20 graden schijnt niet koud te zijn maar ik bestierf het. Daarnaast moet je starten in het water, je moet dan al een minuut of 4 a 5 in het water liggen, watertrappelen, dat kostte mij zoveel energie dat ik al kapot was toen ik nog moest gaan zwemmen. Bovendien wist ik dat niet, en ik ben autistisch dus ik raakte er van in paniek.
Ik ging hyperventileren en kon mijn adem niet meer onder controle krijgen. Na 200 meter moesten ze me uit het water vissen. Einde oefening, helaas.

Iedereen bedankt voor de tips en de aanmoedingingen. Dit is kennelijk helaas toch niet iets voor kansloze gehandicapten zoals ik.

Moedig dat je het geprobeerd hebt en ook heel moedig dat het verteld.

Ga lekker zwemmen van de winter. Leer borstcrawl en je zult merken dat je met meer vertrouwen kunt gaan zwemmen.
Er zijn best veel wedstrijden met een waterstart. Als je leert watertrappelen als bv een waterpoloer, met je benen om en om ipv schoolslag benen, dan zul je merken dat dat vel makkelijker gaat. Water van 18-20C is behoorlijk koud als je stil ligt, advies blijf bewegen.

Dat was inderdaad een erger zenuwengedoe dan ik van tevoren kon bedenken, het zal niet meegeholpen hebben. Met autisme en sport ben je snel klaar...geen enkele sport is geschikt voor mensen met autisme, teamsporten al helemaal niet. Ja sportvissen misschien....pfff, of dammen en curling.
Ik blijf zeker sporten, ik heb me ook dit jaar weer opgegeven voor schaatsles, in de ijdele hoop dat ik goed genoeg kan leren schaatsen om aan korte toertochtjes mee te doen, is me vorig jaar nog niet gelukt, maar misschien lukt het dit jaar wel. Sport is met autisme wel een erge worsteling af en toe, helaas. Qua omgaan met allerlei snel veranderende omstandigheden, chaos, snelheden, snel reageren, nieuwe dingen leren etc. Mijn lijf wil wel, maar mijn hersenen kunnen het niet aan. Plus ik herken slecht gezichten van mensen, zeker als ze allemaal dezelfde sporttenuetjes aan hebben, dan zie ik soms niet eens wie ik voor me heb. Met fietshelmen en brillen (geen ogen en kapsels te zien) is het feest compleet.

Ik vind de afzonderlijke drie sporten leuk genoeg om te blijven doen, het fietsen zeker, maar ook het hardlopen. Zwemles nemen was ik al van plan, nu is er geen haast meer mee.

Ik vind het alleen zo ontzettend jammer dat ik de andere twee onderdelen dan ook meteen niet meer heb kunnen doen.   Ik ben best benieuwd hoe ik het daarmee vanaf had gebracht. En ik schaamde ook tegenover mijn vrienden die met bossen bloemen aan de finish stonden...maar ja.

het getuigt zeker van lef om het toe te geven. Ik hoop datje niet opgeeft. Wat ook nog helpt bij het zwemmen, juist voor de mindere zwemmers (hoor ik ook bij), is een wetsuit, dan drijf je praktisch vanzelf. Verder zijn alle tips al gegeven.

Hee TumTumTum,

Ik weet niet waar je woont, maar waarom schrijf je je niet in voor de Sprint triatlon in Spijkenisse a.s. en starten we samen? Het is mijn eerste triatlon dus een scherpe tijd neerzetten ben ik niet van plan.

Enne ik wil best met zo'n oranje fietsvlag fietsen als dat je helpt met het herkennen van fietsers

Wat een supersympatieke reacties allemaal, geweldig. Ik word er een beetje stil van...ligt dat aan de sport? Dat je zo hard moet afzien dat je er vanzelf vriendelijker van wordt?

Tristan; ik heb mezelf beloofd dat ik voortaan alleen nog maar aan evenementen (welke dan ook, al is het een Magic toernooi) mee doe als ik er echt van overtuigd ben dat ik het aan kan. Ik heb me duidelijk verslikt in het zwemmen. Ik dacht het wel te kunnen omdat ik het in een zwembad ook kan. De omstandigheden zijn zo totaal verschillend dat ik als echte autist compleet overrompeld werd en in paniek raakte. Die sprint triathlon is als ik het goed begrijp al over een week ofzo, dat is me echt nog even te snel. Ik heb het buitenzwemmen dan nog niet onder de knie. Ik woon overigens in Rotterdam, dus qua reizen zou het te doen zijn. Ik vind het wel een heel sympatiek voorstel, . Ik zie overigens dat zwemmen dan 750 meter is... dus nog zwaarder. Het is niet te verwachten dat het volgende week wel lukt, ik kan gewoon toch nog niet goed genoeg zwemmen.

Blauw Vinger; doorzetters, ja, maar meer omdat we gewoon niet op het idee komen te stoppen dan dat we zo stoer zijn hoor.:) Ik ga niet opgeven maar ik ga het wel in mijn eigen tempo aanpakken.

En wat betreft het lef hebben om je missers mede te delen, tja als ik eerst een hele draad opstart over de voorbereidingen moet ik toch ook laten zien wat het resultaat was, ook als dat zuigt. Ik vind dat zo Facebook...alleen maar de succesverhalen en nooit eens laten zien als het fout gaat.

Ik zal zeker laten weten hoe het gaat. Plannen zijn voorlopig; blijven fietsen, doorgaan met de hardlooptraining en ik wil zwemlessen nemen, eventueel borstcrawl leren. Dan in het voorjaar meedoen aan de clinic buitenzwemmen van de vrouwentriatlon.

Over dat doorzettingsvermogen van een kampioen bij autisten heb ik nog wel een leuk voorbeeld. Een van mijn beste vrienden is ook autistisch, toen hij een jaar of 16 was besloot hij zomaar met een vriend van Amsterdam naar Terschelling te fietsen, op stadsfietsen, zonder geld. De fietsen verloren onderweg een zadel en een stuur, ze hebben overnacht in een telefooncel op de Afsluitdijk, maar ze kwamen wel aan. Vraag niet hoe, maar het gebeurde.:) Als autisten iets belangrijk of leuk genoeg vinden gaan ze door totdat ze droppen.

Aan alles zit een goeie kant gelukkig toen ze mij uit het water haalde kon ik dankzij de goeie wil van de organisatie later op de dag in de duathlon starten die ik dan nog won. Dat in de triathlon de mensen duidelijk vriendelijker zijn en meer medeleven vertonen is me ook al opgevallen eigenlijk,in de duathlon is dit al een pak minder.