thijs schreef:ronnyke schreef:In een gewone wielerwedsrtrijd voor amateurs staat het peleton al stijf van de doping dus ik weet niet waarom dit in andere sporten anders zou zijn?
Omdat ze in het wielrennen elkaar ook in de berm drukken, afsnijden, slaan, met bidons bekogelen, verrot schelden en ga zo maar door. In vrijwel elke triathlon kun je ongelooflijk vals spelen met een pakkans van nul. En toch gebeurt het vrijwel nooit. Als je in een wedstrijd zonder noemenswaardige jury je wel netjes aan de regels houdt, is het ook moeilijk te geloven dat je wel EPO gaat spuiten.
Mooi gezegd. In het wielrennen kan ik me er nog iets voorstellen dat je in dopinggebruik 'rolt'. Zonder dat goed te keuren overigens.
In triathlon gaat het niet om veel geld, en een verbetering van je tijd van 11u30m naar 11u10m is significant, maar als dat het resultaat is van valsspelen volstrekt ridicuul. Overigens vind ik dat dat ook geldt voor een verbetering van 10u08m naar 09u51m.
Waar ik me over verbaas is dat er vrijwel niemand wordt betrapt op het gebruik van verboden middelen, ALS het zo is dat 1 op de 7 gedopeerd is en er willekeurige dopingcontrole onder agegroupers wordt uitgevoerd.
Ik heb net een reisbundel van Tommy Wieringa gelezen, (zie http://www.tommywieringa.nl/web/Fragmen … fahaan.htm) waarin hij beschrijft dat bij een Duits strand een kaartjesautomaat staat waarmee toegang tot het strand gekocht kan worden. Er vindt geen enkele controle plaats (overigens geldt hetzelfde voor de Amsterdamse Waterleidingduinen nu ik er over nadenk), maar toch koopt iedereen netjes zijn ticket. Ik had verwacht (gehoopt?) dat de gemiddelde triatleet net zo intrinsiek beschaafd zou zijn en dat dopinggebruik tot de uitzonderingen zou behoren.
In 2004 werd Nina Kraft betrapt op EPO. Ik geloof dat haar bikesplit toen 20 minuten sneller was dan het jaar ervoor, waarmee in mijn ogen het effect van EPO werd aangetoond alsmede een indicatie dat de anderen wellicht schoon waren.