paniek in eerste minuten

Ik ben afgelopen weekend in Gravelines (noord Frankrijk) gestart op de halve afstand, de zwemproef was daar voor het gemak 3km. 700 man tegelijk weg, maar zo geschift als met die Fransozen heb ik het nog niet meegemaakt. Werkelijk alsof ze over elkaar heen proberen te klimmen, niet meer normaal. Nu raak ik er persoonlijk niet zo van uit mijn doen en zeker niet in paniek. Wel wat geïrriteerd en dat kon zondag voor 2 of 3 zeer opdringerige heren wel eens een bloedneus opgeleverd hebben (ik ben niet gestopt om te kijken of ik raak geschopt had). Etters.

Vooraan of achteraan starten maakt meestal inderdaad niet zoveel uit afhankelijk van je snelheid. Als je helemaal vooraan start wordt je overzwommen door de heule snelle jongens en meisjes, als je achteraan start moet je zelf door de meute heen wroeten. Wel heeft het zin om niet midden in het veld maar wat meer aan de zijkant te gaan liggen. Ik ga zelf liever een meter of 5 buiten de meute liggen en geconcentreerd en vlotjes een paar meter extra zwemmen, dan de kortste weg nemen door de wasmachine die uiteindelijk alleen maar een vervelende zwemtocht oplevert (in het gunstigste geval! Afgemepte zwembrillen, opengetrokken wetsuits en blauwe plekken behoren ook tot de mogelijkheden).

Dit is waarom ik openwater training in je eentje zo overgewaardeerd vind, het lijkt geheel niet op de wedstrijd.

Het beste zwem je in training ook wel eens wat dicht op anderen. Doe eens een startje in een zwembad met vier naast elkaar in één baan of ga in openwater eens met een paar atleten heel dicht op elkaar zwemmen.

Het belangrijkste is dat je altijd crawl blijft zwemmen, wat er ook gebeurd, dat je niet van achter op iemands benen zwemt en dat je moeite doet om geen tik op de zwembril te krijgen (adem van kort naast je zwemmende tegenstanders af). Dan gaat het eigenlijk altijd goed, zelfs als je eens een tik krijgt.

In principe is het overigens de bedoeling dat je elkaar bij het zwemmen juist opzoekt. Het is veel sneller om in een groep te zwemmen en hoe korter je erop zit, hoe beter. Ik baal als een stekker als ik bij het zwemmen ruimte heb. 

Het is gewoon part of the game volgens mij. Door veel triathlons te doen wen je er enigszins aan. Bij Ironman Frankfurt afgelopen zondag had ik ook serieuze last van mijn ademhaling in het begin, meer dan ik ooit heb gehad. Gewoon doorzwemmen en proberen rustig te worden werkte voor mij, maar leuk is anders. Ik start meestal ook redelijk aan de zijkant, maar ongeacht de positie zal er altijd wat duw- en trekwerk zijn.

Zwemstarts zijn nooit leuk, maar het 'went' wel als je meer wedstrijden doet. Ik probeer (!) altijd om ergens achteraan aan de zijkant te starten, bij voorkeur aan de andere kant van waar de eerste bocht is. En dan nog net voor de schoolslagzwemmers, want die zijn echt vervelend om in te halen met zo'n mega beenslag.

@ Ronny: Zaterdag hebben we met de club al zwemstarts geoefend dus die speciale training was niet meer nodig.