Nou, we zijn er, een jaar later en 2 dagen na de Ironman Maastricht. Omdat ik zou laten weten of de schema's voldeden, bij deze mijn antwoord: Ja!
Om een beetje meer inzicht in doelen en fitheid te geven, zal ik mijn korte Ja! wat beter toelichten. Ik sport eigenlijk al heel lang, in de periode van mijn 20e tot mijn 30e vooral om conditie te behouden en op mijn 33e mezelf eens een keer een echt duursportdoel gezet: de marathon. Die loop ik sindsdien 1x per jaar met plezier.
Na mijn tweede marathon heeft een vriend van mij, mij geprikkeld (of uitgedaagd.... Ik ben nogal gevoelig voor uitdagingen). Hij vertelde mij over Ironman en ik dacht dat zoiets onmogelijk was. Maar gezien er ook halve waren, toch maar eens een 70.3 geprobeerd en dat beviel. Sterker nog, wat een spektakel, vele malen mooier dan een marathon. Al leek het zwemmen de eerste keer meer op verzuipen voor gevorderden, eenmaal op tijd uit het water, kon het plezier bij mij niet meer op. Na de tweede halve (welke een stuk makkelijker ging), begon ik toch te geloven dat een hele ook haalbaar was.
Met veel twijfels in het achterhoofd en flink wat spanning, heb ik me dan uiteindelijk na de marathon van Rotterdam in 2016 toch ingeschreven voor de Ironman Maastricht in 2016. Vanaf half april ben ik met bovenstaand (enigszins versleuteld) schema gaan trainen. Voor mij absoluut niet makkelijk gezien ik een jong gezin (kinderen 1 en 4 jaar oud) en een baan met wisseldiensten (ambulanceverpleegkundige) heb, maar ik kwam meestal gelukkig toch tot trainingsweken met een volume van 8-14 uur.
En dan is het raceday, de finish is het doel, de tijd vond ik heel moeilijk in te schatten. Onder de 14 uur moest zeker kunnen, wellicht de 13 uur aanraken ook. Na het starten ging het zwemmen mij heel erg goed af, het trainen werpt zijn vruchten af. Het fietsen was best nog een uitdaging gezien de regen en de staat van onderhoud op de Belgische wegen, maar ook daar met veel plezier, solide, doorheen kunnen komen (een TT-fiets is overigens nooit gekomen, het was gewoon aan de bak met dat vertrouwde racertje). En dan de marathon, dat ding waarvan je weet dat het altijd zeer gaat doen...... Maar ik voelde me goed en heb me daar ook relatief fris doorheen kunnen slaan (of lopen ). En dan is daar de finish, een werkelijk heerlijk gevoel en dat in een tijd van 12:05. Veruit boven mijn eigen verwachtingen uitgestegen. En inmiddels dus twee dagen verder, durf ik wel te zeggen dat mijn lijf deze beproeving prettig heeft doorstaan. Ja, ik ben nog te stram om het volle sprintje naar de laatste bus te doen, maar alle dagelijkse bewegingen gaan goed (inclusief het traplopen op maandagochtend).
Mijn eindconclusie op de beginnersschema's is dan ook dat bij een degelijke begingfitheid, deze schema's je absoluut een Ironman kunnen laten volbrengen. En nu rap aan de bak, serieuzer gaan trainen en een scherpe tijd voor mezelf te klokken..... Kl***verslaving.....