Ironman Maastricht 31/7/2016 (Pagina 1 van 7)

Wist al dat de veranderingen eraan zaten te komen. Van de ene kant jammer dat het parcours anders is dan vorig jaar. Was graag bijna letterlijk voor mijn huis langsgefietst. Maar zonder Cauberg en 70% van mijn vaste trainingsrondje kan ik ook leven. Loopparcours moet ik nog even bekijken wat er nu precies is veranderd. Nu 4x St. Pieter?

Leuk, mooi doel! Ik heb er regelmatig gefietst maar kan er de weg nog steeds niet vinden. Die 2 klimmetjes in België zeggen me niets. Ik denk niet dat het fietsparcours er eenvoudiger op is geworden.

@Bros, het lijkt er wel op. Ik heb liever 4 dan 3 rondjes, iets korter aftellen elke keer.

Ik ben al ingeschreven

Vind het parcours wel prima. Volgens mij zitten er ondanks dat de Cauberg verdwenen is iets meer hoogtemeters in het fietsparcours. Ik dacht dat dit bij het loopparcours ongeveer gelijk gebleven is. Ergens vind ik het wel fijn dat het vier looprondjes zijn. Dan duurt het laatste rondje minder lang. Maakt natuurlijk geen klap uit qua totale afstand, maar wel tussen de oren.

Ik heb hem ook gepland (nog niet ingeschreven), maar omdat het een thuiswedstrijd is (ik woon 15kmten zuiden van Maastricht)... Ik heb gehoord dat er al 1100 inschrijvingen zijn, dus het wordt zeker lekker druk en gezellig in de stad!

Qua zwaarte: de Halembaye is vergelijkbaar met de Cauberg qua lengte, een procentje of twee steiler misschien. Het is vooral mentaal lastiger, als je aan komt rijden zie je een zeer brede rechte weg die als een soort muur op je netvlies geprojecteerd wordt, en op de Cauberg rijd je eerst naar de bocht, dan het monument en dan de brug...

De route door Belgie is ook mooi, veel dorpjes, redelijk asfalt (niet overal) en het tweede klimmetje in Belgie richting tongeren is goed te doen. Alleen het stukje bij Lanaken moet ik nog eens goed naar kijken. Het lijkt me dat je boven blijft en dus niet het steile pad van langs het Kanaal hoeft te doen...

Het loopparkoers is bijna hetzelfde als 2015, alleen het heen en weer stuk naar Kanne is eruit waardoor je dus vier keer over Vrijthof en Markt mag ipv 3 keer... Het loopparkoers is niet lastig. De helft echt vlak de andere helft een beetje glooiend. Het klimmetje op de Pietersberg stelt niets voor (de eerste twee keer iig). Is een meter of 120 met een procent of 8 schat ik. Je gaat maar tot 1/3 van de top, en dan buig je af over een mooie vlakke weg terug naar de stad.

Daar ben ik het mee eens, al moet ik mijn woorden over het 'makkelijke" tweede klimmetje terugtrekken. Ik heb de details bekeken op de ironman site en herken het weggetje niet (in elk geval niet op de kaart).

Ik wilde morgen toch een rondje fietsen... Nu weet ik ook waarheen

Toch wil ik nog even terug blikken op de Ironman 2015 Maastricht zonder oude topics weer op te halen.

Op 8 januari 2015 heb ik mij aangemeld op dit forum met de mededeling dat ik in 8 maanden tijd aan de start van een Ironman wilde verschijnen.
Na het voltooien van de 111 van Bilzen en de halve van Stein, had ik er wel vertrouwen in dat ik ook in Maastricht binnen de 17 uur kon blijven.
Maar de vraag, heb ik wel genoeg getraind dwaalde continu door mijn hoofd.
De week van te voren pas mijn eerste 180 Km op de fiets gepasseerd, maximaal 32 Km gelopen, alleen het zwemmen moest voor mij geen problemen gaan zorgen, toch?

Na een korte, vrijwel slapeloze nacht gaat de wekker en is D-Day aangebroken.
Zoveel mogelijk roggebrood met spek en ei naar binnengewerkt en ruim op tijd richting de startplek gereden.
Eenmaal aangekomen besefte ik pas hoe groot dit evenement is en gierde de zenuwen door mijn keel.
Honderden mensen stonden aan de kade, op de bruggen en langs het parcours en dan klinkt het startschot.
Toen ik eenmaal in het water lag waren alle zenuwen verdwenen en was er maar 1 gedachten, ik moet en ik ga vandaag finishen.

Ik was vrijwel achteraan gestart om de drukte een beetje te vermijden en ook om niemand ten laste te zijn.
De eerste kilometer haalde ik de ene naar de andere in, de temperatuur was lekker en de stroming viel reuze mee.
Bij het gouvernement aangekomen ( waar ze wel eens met de grasmaaier over de bodem mogen gaan ) het water uit en weer het water in, en zo snel mogelijk weer terug richting de griend.
Ik kwam nog zo fris als een hoentje uit het water en met een tijd van 1:15:18 had ik het eerste onderdeel al voltooid, dat kon mij in ieder geval al niemand meer afnemen.

Snel de fiets op voor de 180 Km door het Limburgs heuvelland.
Mijn eerste gelletje ging naar binnen en dit werd dan ook meteen mijn laatste.
Een uur lang heb ik last van mijn maag gehad, gelukkig verdween de pijn hierna anders was het 1 lange lijdensweg geworden.
Alle gelletjes toen ook over boort gegooid en alleen nog repen en bananen, heel veel bananen tot mij genomen.
Het eerste rondje ging verder uitstekend, alle heuvels werden makkelijk verteerd en ondanks dat ik zonder ligstuur heb gereden werd ik niet aan alle kanten voorbij gereden.
Eenmaal begonnen aan het 2 de gedeelte werd het toch al een stuk zwaarder, het werd warmer en de zon begon wat meer te schijnen.
Ik zat er fysiek nog niet door heen maar mijn voeten begonnen te branden en mentaal kreeg ik een tik.
Heb toen besloten om even te stoppen en mijn schoenen uit te doen om zo mijn voeten wat frisse lucht te geven.
Na 10 minuten weer op de fiets gesprongen om niet te laat bij de wissel aan te komen.
Ik had geen benul van de tijd aangezien ik zonder horloge reed, maar er waren nog genoeg andere atleten die rond mij zaten te ploeteren.
Ook de 2 de heuvelpassages liep daarna vrijwel vlekkeloos, ik was wel een stuk langzamer dan de eerste doorkomst.
Gelukkig daar was het bordje Gronsveld, voor velen 1 van de velen dropjes die we zouden passeren vandaag, echter voor mij betekende dit de start van de triomf.
Ja er moest nog een marathon gelopen worden, maar Gronsveld is het dorpje waar ik al sinds mijn geboorte woon.
Mensen op de stoep, uit het raam, bij de cafés, vrienden, familie, spandoeken, ik voelde mij net een Nederlandse renner die de alpe d'huez op rijdt.
Wat een energie boost geeft je dat zeg, daar kan geen gelletje tegenop.
De laatste 15 Km heb ik dan ook op een wolk gefietst en voor mijn gevoel behaalde ik wel de 40 KM/uur.
Uiteindelijk 7:02:59 erover gedaan en mij ruim de tijd gepakt bij de wissel.
Wat gegeten, de benen gestrekt en aan het laatste onderdeel mogen beginnen, 2 van de 3 voltooid.

Het loopparcours nog, waar de eerste al lang binnen waren moest ik nog beginnen aan wat ik vooraf als zwaarste inschatten.
De eerste aantal Km verliepen nog redelijk, er waren nog genoeg andere lopers op het parcours echter de meeste wel al met bandjes om de pols.
Bij elke bevoorrading zoveel mogelijk drinken en eten en 2,3 natte sponsen in de nek stoppen.
Her en der zag ik mensen omkiepen door de inspanningen en de hitte, mijn kuiten begonnen na 7,8 km ook al tegen te stribbelen.
Ben mij toen af gaan vragen, moet ik koste wat kost dit rennend volbrengen met de kans op een opgaven.
Heb toen gekozen om mijn weg wandelend te vervolgen, maar toch blijven rekenen, rekenen en nog eens rekenen, om maar niet te laat binnen te komen nu ik al zo ver ben gekomen.
Het stuk richting Kanne was vol in de zon zonder al te veel wind, gelukkig stonden er op de terugweg richting het centrum genoeg mensen langs de kant met tuinslangen voor de nodige verkoeling.
Helaas werden mijn schoenen hierdoor ook zeik nat waardoor ik nog een aantal blaren heb opgelopen.
Onder de helpoort door richting de 3 pleinen, nee hier kon ik echt niet gewoon blijven wandelen.
Toch maar weer begonnen met hardlopen en onder luide aanmoedigingen het onze lieve Vrouwenplein, het Vrijthof en de Markt gepasseerd.
Wat blijft Maastricht toch een wereldstad maar dat feit gaat mij vandaag niet helpen.
Nog 2 ronden ploeteren maar met de minuut word het geloof in een finish realistischer.
Ook de laatste rondjes volbreng ik op de zelfde manier als mijn eerste, en nu weet ik het zeker, de titel Ironman Maastricht ligt binnen handbereik
In de laatste 5 Km moet ik voor het eerst die dag naar het toilet, heb ik echt een vocht overschot of zijn het wederom de zenuwen, ik weet het niet.
Bij het opkomen van de markt hebben zich wederom een hoop vrienden en familie samengepakt, en verwelkomen mij met bengaals vuurwerk.
Omdat het al donker is geworden geeft dit een extra mooi effect en heb dan ook moeite om het droog te houden.
Nog enkele meters om het stadshuis heen en dan richting de finish, daar hoor ik mijn naam, U are a Ironman!
15:03:30 Na de start passeer ik de finish, wat een ontlading.
Ik krijg mijn medaille omgedaan en na de nodige foto's en felicitaties snel richting de bar, een pilsje dat heb ik wel verdient.
Waar ik er normaal geen moeite mee heb bleef het net zoals met het gelletje bij 1 slok.
Het leek wel of ik 15 uur aan 1 stuk gezopen had, snel een koude douch pakken en hopelijk weer een beetje frisser er onder uit.
Maar ik was op, kapot en gebroken, alle vrienden en familie nogmaals bedankt en toen lekker naar huis richting bed.

De volgende dag had ik gelukkig vrij van het werk, en ben toen ook niet van de bank afgekomen, maar van spierpijn was er nauwelijks spraken.
Waar ik voorheen dacht er toch wel minstens een week van te moeten herstellen, heb ik op dinsdag mijn dagelijkse routine weer kunnen oppakken.
Ik moet wel toegegeven dat waar sommige mij hiervoor al voor waarschuwde een tijdje werkelijkheid is geweest.
Mijn motivatie is een aantal maanden 0,0 geweest, geen zin meer om nog maar iets aan triathlon sport te doen.
Gelukkig heb ik begin november voor het eerst weer in het zwembad gelegen en ook de hardlooptrainingen heb ik nu weer herpakt.
Voor 2016 heb ik nog geen wedstrijden ingepland, aangezien ik in februari, maart noodzakelijk aan mijn spataders moet worden geopereerd.
Dus word het even afwachten hoe het herstel hiervan gaat verlopen.

Uiteraard zou ik nogmaals de Ironman Maastricht willen volbrengen en nu ook het loopgedeelte rennend te voltooien, echter de kosten zijn hierbij het grootste struikelpunt.
Jammer dat de route ook niet meer door mijn woonplaats komt, maar denk dat het loopgedeelte een grote positieve boost krijgt.

Al met al is het mogelijk een Ironman te volbrengen met maar 8 maanden training?, absoluut JA.
Echter het belangrijkste is blijf blessure vrij en over train je niet, pak genoeg rust en bouw langzaam op.

Iedereen kan een Ironman worden als de wil er maar is!

Ik ben ook ingeschreven. Wordt mijn 2e Ironman na Frankfurt afgelopen jaar.

Ik heb gisteren even de Belgische heuvelzone gereden om ook het (voor mij) onbekende klimmetje te bekijken.

Het is goed te doen, een kopie van de bij de meesten wel bekende Bemelerberg inclusief de uitloop in vals plat. Op het bijgevoegde Stava linkje zie je de opbouw van het klimmetje van km 17. Het begint met een procent of 8 en eindigt met 500m vals plat.

https://www.strava.com/activities/458795420

Wow Breurske, mooi verhaal, en zeker inspirerend!
Zo gaaf dat je het gewoon hebt gehaald, knap hoor, gefeliciteerd!!!

Als ik Maastricht ga doen, en dat is toch wel waarschijnlijk, dan ga ik het parcours zeker (een paar keer) verkennen. Met het juiste verzet is iedere helling te doen en eigenlijk is het wel lekker ter afwisseling van het in de tijdrithouding zitten de hele tijd.

Landal cauberg is ideaal, alleen terugfietsen na de wedstrijd zou ik afraden Het is maar 10km, maar je moet wel weer de berg op...

Dit park ligt misschien 3km van het fietsparkoers dus ook voor een verkenningsrondje zit je goed. Dit is wel het best gelegen en een beetje comfortabel park om met je gezin te zitten.

Alternatief een appartement via AirbnB in maastricht zelf, of een camping met huisjes of stacaravans terecht midden in het hoogseizoen. Voor de belangrijkste wedstrijd van het jaar kan ik me voorstellen dat een huisje op de cauberg prettiger (voor iedereen) is....