Watermolentriatlon Hamme (BE)

Aangezien ik graag jullie verslagen lees dacht ik bij mezelf: Lever ook maar eens een bijdrage...
Een literatuurprijs ga ik nooit winnen met mijn schrijftalent maar bij deze toch een poging.

Voor degene die mijn introductiepost gemist hebben (http://www.triathlonforum.nl/viewtopic.php?id=3846)
Korte situatieschets:

• 33 jaar

• Altijd een beetje (soms minimale) sportachtergrond gehad, echter nooit duursport

• Recenter (2-3 tal jaar) terug meer beginnen lopen maar door een blessure (voetbreukje februari 2015) ook zwemmen en nadien via MTB is er fietsen erbij gekomen.

• Uiteindelijk toch eens gek gedaan en voor triatlon gekozen

• Vorige zondag was het zover, mijn allereerste triatlon (www.watermolentriatlon.com) een 1/4 - stayer(1350m - 38Km - 10Km)

Het relaas:
Deel 1: De voorbereiding
Sinds november mijzelf op een serieuzere manier beginnen voorbereiden op de triatlon. (Trainer onder de hand genomen, racefiets gekocht, ...). Met een ritme van +/- 6 trainingen per week (2 voor elke sport - telkens ongeveel 1 duurtraining en 1 intensievere trainin) opgesteld door mijn trainer, afgestemd op de testen(lactaattesten voor lopen en fietsen, tempotest voor zwemmen) ging ik aan de slag en werken aan de basisconditie.
Alles goed verteerd en ruw geschat het aantal trainingen voor +/- 90% kunnen volbrengen. In de laatste weken voor de grote dag zijn de testen nog eens herhaald. Mijn progressie in het zwemmen en de resultaten op de fiets waren veelbelovend! Het zou een ervaring en mooie dag kunnen worden.

Deel 2: De we(e)k(en) vooraf
Echt veel ervaring in open water had ik niet. Ik was letterlijk 2 keer 30 à 40 min gaan zwemmen in open water, waarvan gelukkig toch al één keer in het "echte" water van de Oude Durme (waar het echt ging gaan gebeuren)
Hoe bereid je jezelf voor op zo een eerste triatlon, ervaringen sprokkelen bij medesporters en ervaringsdeskundigen, inlezen op fora, lijstjes maken, de hele resem afgewerkt. Toegegeven goed geslapen heb ik de laatste dagen voor D-Day niet meer gedaan. Het ligt wat in mijn natuur om nerveuzer te worden voor zo'n events maar deze keer was het er toch wel "boenk op" zoals ze bij ons weleens durven zeggen. Ik heb alle mogelijke doemscenario's gedroomd, letterlijk gedroomd, in de dagen voordien.
Gaande van lek rijden, vallen, onderkoeld raken, schoenen vergeten, al waar ik bang voor was is voorgekomen tijdens mijn broodnodige nachtrust.
Dit gezegd zijnde, zaterdag was er een bedrijven (trio-)triathlon op hetzelfde parcours en ik had mezelf voorgenomen om de sfeer gaan op te snuiven en eens rond te kijken samen met de vriendin.
Zo gezegd, zo gedaan, we zijn alles eens goed gaan bekijken en we hebben de ervaringen mee naar huis genomen. Het is een triatlon met 2 wisselzondes, dus een extra logistieke uitdaging. Maar door vooraf eens te gaan kijken hadden we een goed beeld en konden we ons voorbereiden.
De nodige zaken voor de verschillende wissels in aparte zakken, route bekeken tussen inschrijving, T2 en Start/T1, mogelijke aanmoedigingsplaatsen. We wisten waarvoor we stonden de dag zelf.

Deel 3: Zondag
Zaterdagavond alles klaargelegd en in zakken gestoken zoals gepland. Sokken reeds in de schoenen, gels en repen waar ik dacht dat ik ze zou kunnen gebruiken, bidons gevuld, handdoeken mee, kortom het nauwkeurig voorbereidde lijstje afgewerkt (bleek uiteindelijk toch (zelfs een beetje over-) compleet te zijn)
Nog een bord pasta met kip en vroeg naar bed.
Zondagochtend vroeg opgestaan en ontbeten met een goede portie pasta, want dit zou het enige echte eten zijn dat ik tot in de late namiddag zou binnenkrijgen. Het lijstje nog eens overlopen, zijn we echt niets vergeten?, "Kom op, we zijn weg en we gaan genieten van de dag..."
Zeer op tijd aangekomen en ik was als 6de ingeschreven, nummer 61 op mijn handen geschreven en mijn wedstrijdzakje in ontvangst genomen. T2 kon klaargezet worden, er stond reeds een eenzaam paar loopschoenen en ik zocht nummer 61 op. Er was wat regen voorspeld, dus de schoenen ondersteboven in een plastic zakje klaargelegd. Een gelletje en bidon erbij en samen met mijn petje was T2 klaar. Voor de zekerheid de wisselzone eens doorgelopen van waar je er in komt, tot aan plaats 61, naar de uitgang. Wie weet, misschien herinner ik het mij straks nog ...
We wisten dat het een stukje wandelen was naar de Start/T1, dus na het vergewissen dat alles echt klaar lag voor de loopwissel konden we naar de start wandelen. Fiets in de hand, sporttas op het stuur en we konden gaan. De nervositeit zorgde voor een zekere stilte gedurende de 20 minuten durende wandeling. Ik had het gevoel dat ik the green mile aan het wandelen was. Aangekomen  was het nog zeer stil in de wisselzone, er stond nog geen enkele fiets, maar ik was er al en kon me rustig klaarmaken. Fiets in het rek hangen, fietsnummer kleven, beetje drinken, zak klaarleggen waarmee ze al je materiaal van T1 naar T2 verhuizen, beetje de buren uit de boom kijken...de tijd verstrijkt... fiets en helm worden gecontroleerd, ik kan mijn wetsuit beginnen aantrekken. Nog wat hulp van de vriendin om het wetsuit volledig goed aan en dicht te krijgen en een kwartier voor de start kunnen we naar de briefing. Alles wordt nog eens rustig overlopen en de dames, die 5 minuten voor de heren starten kunnen in het water. Na de start van de dames stijgt mijn hartslag (de laatste keer dat ik mijn HR zie die dag) naar 110 en mogen we ook in het water, een laatste zoen aan de vriendin en het feest kan beginnen.

Deel 4: de wedstrijd
Na het inzwemmen (start was enkele 100 meters van waar we het water ingaan, perfect voor wat los te zwemmen) mezelf gepositioneerd naar wat ik dacht juist was, niet helemaal voorin, beetje meer naar achter. Aangezien het anderhalve lus tussen 2 boeien, verbonden met een lijn waar flessen aanhingen heb ik me aan die lijn gezet, dit leek me een mooie  richtlijn (no pun intended). "n minuut voor de start". Alles word wat onrustiger rondom mij en er begint al wat geduwd te worden. Ik zet mijn horloge klaar en besluit voorzichtig van start te gaan.
"Start"
Wat is me dat... er wordt aan mijn been getrokken, mijn schouder ondergeduwd, trekken, duwen, stampen... Ik dacht dat ik rustig ging kunnen starten maar niets was minder waar...
Na die rumoerige start kom ik toch wel redelijk snel in een ritme terecht waar ik een zeer goed gevoel bij heb. wanneer we 1/3 gedaan hebben (was anderhalve ronde, dus na de eerste halve ronde) kijk ik eens op mijn uurwerk en denk ik 8'00 te zien, niet onaardig en het lijkt erop dat ik mijn richttijd van minder dan 30' voor het zwemmen ga halen. Verder verloopt het zwemmen zonder specifieke moeilijkheden en kom ik (redelijk) fris na 26' uit het water. Ik hoor een luid "Goed bezig schatje!!!" en kan gemotiveerd T1 inlopen. Dit blijkt een aardig stuk te zijn en ik doe het plots wat rustiger als ik een klein krampje voel aankomen in mijn kuit.
Mijn fiets snel gevonden en aangezien ik het idee heb dat mijn wetsuit vlug uit is beslis ik om toch al kousen aan te doen in T1. dus neem effe tijd om voeten af te drogen, drink enkele slokken en eet de reep die ik klaargelegd had op. De 2de reep en het gelletje steek ik in mijn trisuit. Een blik op mijn uurwerk, shit ik heb op pauze ipv op "Lap" gedrukt... geen zorgen het is enkel T1 die niet geregistreerd is... gewoon weer starten en gaan met die fiets.
Opnieuw een aanmoediging bij het uitlopen van T1. Vriendin heeft het gehaald om me nog net te zien vertrekken op de fiets.
We kunnen gas geven, na enkele kms kom ik in een leuke groep terecht die aardig vooruit gaat. ik zie 36-37kmh op mijn teller, denk dit gaat goed, hopelijk kan ik blijven volgen... Ik drink regelmatig maar voel dat het toch snel genoeg gaat voor mij. ik wil mijn HR eens checken maar blijkt dat ik hem niet zie op mijn uurwerk... Zit er iets niet goed? Beetje friemelen aan de band, wat gepruts, geen HR... zonde want ik gebruik dat bijna uitsluitend om te zien dat ik niet te ver ga. Geen issue, ik leg mij erbij neer en tracht te volgen. Na 1,5 van de 2,5 rondes begin ik het moeilijk te krijgen. Ik voel dat ik te diep aan het gaan ben en kan niet meer aanklampen na bochten. Ik heb al enkele keren een gat van 10-20m moeten dichten en de gedachte dat ik nog 10Km moet lopen laat mij beslissen om te lossen...
Ik blijf alleen achter uit die groep met nog 13Km te gaan. Ik slaag alsnog in om 32 - 33kmh te houden, meer zit er niet  in en ik tracht mijn cadans hoog te houden om de spieren niet te veel te belasten voor het lopen.
Alleen kom ik ook T2 binnen en loop zonder problemen naar mijn plaats, hier loopt het niet meer van een leien dakje. Ik doe eerst terug mijn fietsschoen aan ipv mijn loopschoen (opnieuw dank aan de vriendin om me daarop te wijzen "Neeje uwen andere shoen !!!" schreeuwt ze van aan de afsluiting, ik vergeet mijn (elastieke) veters dicht te trekken, en loop de verkeerde richting uit... (op dit moment wordt mijn vriending gek denk ik, ik heb ze nog nooit zo hard horen roepen
Zonder echt veel erg ben ik na 1' toch uit T2.
Ik neem mijn geplande gelletje en start... 5:10/km ... mooi tempo. Maar na 1,5 km voel ik dat dit te snel is, nog steeds zonder HRM, heb ik geen goed gevoel. Ik zit te diep in het rood... Tempo laten zakken naar 5:40 ... dit gaat al wat beter, maar het zal een lijdensweg worden tot de laatste Km... ik zie af, vind zeer moeilijk een ritme en loop op het randje van krampen in de kuiten. Tot 3keer toe (3 lokale rondes) schreeuwt mijn vriendin mij alle moed die ze heeft toe zodanig dat ik na 2:29:05 doodop maar ZO VOLDAAN over de finish loop.

Resultaat:
Zwemtijd: 00:26:00           
T1:       00:03:43
Fietsen:  01:04:37
T2:       00:01:00
Lopen     00:53:42
Totaal    02:29:05

Deel 5: Evaluatie
Nog nooit ben ik zo leeg geweest na een inspanning, zoveel van mijzelf gevraagd denk ik... Maar nog nooit ben ik zo voldaan geweest ook. Al die maanden training en opoffering werpen zijn vruchten af.
Ik had mezelf geen richttijden opgegeven, ik wou enkel genieten en uitlopen.
En ja ik kan nog zoveel bijleren:
Toch geen kousen in T1?
Mijn reep op de fiets opeten?
(T1 die uiteindelijk globaal gezien te lang geduurt heeft).
Meer naar mijn hart luisteren?
Me iets meer inhouden op de fiets dat er nog wat in het vat overblijft voor het lopen?
Mijn schoenen dichtdoen tijdens het lopen?
Misschien zelf voor een drinkfles tijdens lopen zorgen? (ik haat drinken al lopend uit bekers en ben geen fan van water)
enz... enz...
Maar wat een mooie sport is dit. Dezelfde avond al mijn zomerkalender aangevuld met nog 3 kwarttriatlons. (6/8 - Berlare - 21/8 Sint Niklaas - 18/9 zelfs een non-stayer in Ieper)
...de microbe heeft gebeten denk ik...

Alvast bedankt, in de eerste plaats aan mijn vriendin, voor de vele trainingsuren, voor de aanmoedigingen, voor zoveel...
Aan mijn trainer voor alle support schema's en tips
Aan jullie voor de tips en de info die ik hier al gevonden heb en de tijd die je net gespendeerd hebt om mijn verhaal ta lezen.

Ik ga niet elke keer zo een epistel schrijven, want ik weet waar mijn talenten liggen en dat is niet in de pen, maar voor mijn eerste keer wou ik het toch wel wat uitgebreider doen.

Tot binnenkort en misschien word ik wel wat actiever op dit forum...

Sportieve groeten,

Tim