Onderwatervrees (Pagina 2 van 3)

Heel herkenbaar ...Mijn trainer heeft ook een engelen geduld .
Bij mij kwam vorige week zo,n beetje de "klik" toen ik een extra half uurtje privé coaching had ...
Al gaat het ademen bij mij in twee takt naar rechts ...naar links is mijn nek gewoon nog veel te onbeweeglijk .
Maar daar werk ik "droog" aan ..vanavond ook weer een afspraak bij de fysio .

Lekker de herfst/winter periode door trainen ..en volgend jaar kunnen we beide borstcrawlen ...

Dat klopt ... Denk dat het voor een trainer ook niet makkelijk is zijn aandacht over meerdere personen te verdelen .
Ik ben nu met de beginners groep van de maandag naar de vrijdag gegaan , dit is ook in een ander bad. Dat was wel effe wennen . Theoretisch zijn we met z,n 9 nen over 2 banen . Maar niet iedereen is er altijd .
Heb woensdag wel weer een half uurtje personal training , daar ben ik wel weg blij mee .

Als je op je hondjes zwemt niet.

De grote vraag die bij mij opkomt als ik dit allemaal lees: waarom?

Je gaat toch ook niet paardrijden als je niet van paarden houdt?
Je gaat toch ook niet op wintersport als je niet van kou houdt?
Je gaat toch ook niet bergbeklimmen als je hoogtevrees hebt?
Je gaat toch ook niet op tennis als je totaal geen balgevoel hebt?

Er zijn tig soorten fietswedstrijden, loopwedstrijden, run-bike-runs etc. waar je je helemaal kan uitleven, maar je lekker niet hoeft te zwemmen.

Daar ben ik het helemaal mee eens.
Zit (zat) eigenlijk in het zelfde schuitje . Ben als kind niet groot geworden met zwemmen . Mijn ouders konden het niet en waren er bang voor . Dan gebeurd dat kinderen op de lagere school bij schoolzwemmen ook nog eens onder water drukken... en dan is er een water probleem ontstaan.

Super te lezen dat het de goede kant op gaat Mimi .. top hoor .
Lekker doorgaan de winter .

Heb zelf ook erg progressie gemaakt . Met pullboy ging banen crawlen ondertussen al . Het ademen naar 1 kant ook .
Schoolslag met hoofd onder water ook lang geen probleem meer .
Zwem nu 2 X per week , 1 keer in een beginnersgroep en 1x s,woensdag ochtend om 07:00 en krijg van mijn trainer nog privé coaching . Armen en benen gecoördineerd inzetten was nog lastig . Maar vandaag ook mijn twee eerste banen zonder pullboy gedaan. Nog veel dingen die beter moeten , maar het begin is er .
Waar een wil is , is een weg .

Ik vind dit toch wel een beetje zwart-wit. De kans is misschien minder groot dat je dat gaat doen, maar het kan best zijn dat je het eigenlijk gewoon leuk vindt om te doen. Triathlons vind ik juist heel leuk, eigenlijk te leuk. Om het dan maar niet te doen vanwege m'n angst vind ik zonde. Zwemmen zelf is geen probleem en zelfs ook wel 'leuk' zolang ik met m'n hoofd boven water blijf. Maar daar maak je natuurlijk geen mooie tijd mee. Ik ben sportief genoeg om mezelf steeds te willen verbeteren en voor een mooie zwemtijd is bc nu eenmaal nodig. Hoe moeilijk het soms ook is en hoe veel het ook van me gaat vergen, ik ben hiervoor bereid om m'n angst te overwinnen. En mocht dat echt niet lukken, dan heb ik het in ieder geval geprobeerd en ben ik tevreden met minder mooie zwemtijden. Maar persoonlijk denk ik dat ik nu al zo ver ben dat het wel gaat lukken

Dat maakt mijn eerste officiële tri straks juist zo mooi. Als ik alleen al die 500m crawl heb weten te doen is de tri een groot feest voor mij. Dat is mijn doel voor Heerenveen (of Nijeveen als die eerder is) en het kan nog best gaan lukken ook!

Jeanette, zo te lezen gaat het bij jou ook goed! Ik werk zelf niet met de pullboy, maar dat gaat misschien wel komen nu ik meer wil focussen op een technisch mooie slag. Dat ik de overkant van het bad heb gehaald is voor mij een teken dat ik de ademhaling echt door begin te krijgen. Ik adem ook alleen nog maar aan 1 kant (links), ik zou de andere kant ook wel willen leren. Dan kan ik ook eens proberen om 1/3 te zwemmen en niet alleen 1/4 of 1/2.

Klopt HAZEN, ik wil er echt zo goed als van af zijn. Onder water zwemmen is ook het enige van zwemmen wat ik niet leuk vind, als ik met m'n hoofd boven water blijf heb ik net zo veel plezier als alle andere waterratten

Inderdaad, zwemmen in open water met anderen zou ik niet onderschatten. Ik had geen vrees in het zwembad en kon wel redelijk makkelijk borstcrawl doen in het bad (hard ging het zeker niet) maar ik heb de eerste wedstrijd toch voornamelijk schoolslag gedaan! Als beginner val je er toch op terug, en dat is echt niet erg. Maargoed, je hebt nog een tijdje om te trainen!

Als je enige angst kent voor het zwemmen is dat juist een reden om een triathlon te doen. Niets mooier dan je angsten overwinnen toch? Ik ben het dus volledig oneens met blex, triathlon is bij uitstek de sport om door je fysieke en mentale barrieres heen te breken.

En verder is het heel simpel, gewoon voor je eerste triathlon een paar keer buitenzwemmen zodat je went aan je wetsuit en de andere omstandigheden van open water ten opzichte van een zwembad. Als het even kan in het water waar de triathlon is maar in elk geval vergelijkbaar met dat water (zoet/zout water, meertje of rivier etc). En tijdens de triathlon inderdaad niet te ver van voren starten en jezelf mentaal inprenten dat je af en toe een klap of trap krijgt en wellicht in ademnood komt en dan komt het wel goed.

Eens met je blex het begint inderdaad een commerciële sport te worden met mensen die meer aan het streven zijn om binnen de opgelegde maximum tijd binnen te geraken dan nog met het sportieve aspect. Als ik sommige tijden zie zoals 2u40min zwemmen op 3.8km of +6u op de 42km lopen heb ik iets van komaaaaaan. Opdenduur gaat niemand het nog serieus nemen.

+1. Als de tijdslimiet 5 uur is, en je doet er 4u59 over - waarom niet? En petje af - iemand die dat in 3 uur kan heeft het waarschijnlijk veel gemakkelijker gehad.

Waar voor iemand de barrière ligt om te doorbreken is heel persoonlijk natuurlijk. Voor sommigen is het een grote overwinning om de 250 meter van de 1/16e te zwemmen en zo op zo'n afstand te kunnen finishen. Anderen willen een Ironman binnen de 10 uur doen.

Ik vind die waarom-vaag ook heel interessant, ben er al jaren mee bezig en heb er ook wel wat dingen over geschreven op mijn blog en elders. Vandaar:

Dat is het allemaal zeker ook, maar er is wel meer. Er zit bijvoorbeeld grote winst in precies de grens van je eigen kunnen op te zoeken. In het klein, dus per handeling - dat is de theorie over flow van Csikzentmihaly: dat ons grootst mogelijke geluksgevoel 'm zit in activiteiten die precies op het randje van ons kunnen zitten, ons maximaal uitdagen.

En in het groot: dat je het meest groeit (zelfvertrouwen ontwikkelt bijvoorbeeld, zingeving ervaart) van buiten die beroemde 'comfort zone' gaan. Dus bijvoorbeeld een doel nastreven dat ook angst oproept, al is het maar de angst dat je je doel niet gaan halen.

Ik heb zelf mijn eigen Ironman-proces ook zo ervaren: 2 jaar mee bezig geweest, wetende dat ik het misschien nét zou kunnen, als het meezat, en dan ver in de achterhoede. Dat hele proces, dus niet zozeer de dag zelve, maar die weg ernaartoe, is zo een prachtig avontuur geworden waar ik heel blij en tevreden op terugkijk. Maar het was zeker niet alleen maar leuk of ontspannend. Het bevatte ook diepe vertwijfeling in periodes dat het slecht ging. Maar dat hoort erbij - dat maakt het juist zo de moeite waard.

Louise

Voor mijn gevoel wel minder.

@Louise, oke, ik ben het met je eens dat er meer is, het uit-je-comfortzone noemde ik net bewust niet. Het manifesteert zich namelijk wel heel erg rondom triathlon. Misschien logisch, want is van oorsprong inderdaad een sport die tot de verbeelding spreekt en waar je tot het uiterste mag gaan. Maar is dat ook zo bij een 1/8 of 1/4? Of mensen die een hele IM doen in 14:00+, dan vraag ik me toch ook wel eens af waar men mee bezig is, geslacht/leeftijd daargelaten. Dat bedoel ik helemaal niet denigrerend, maar wat blijft er dan nog over van je prestatie en hoe leuk waren die laatste 5 uur? Was een half jaartje langer trainen niet beter geweest? Had je het niet beter bij een halve kunnen houden? Tuurlijk kan het altijd gekker, langer en verder. Maar houdt je jezelf dan ook niet een beetje voor de gek?

En ook: je ziet zelden dat mensen in andere sporten (golf, tennis, voetbal, of zelfs hardlopen) nagenoeg onhaalbare lange termijn doelen stellen, ineens 4x per week gaan trainen en nog eens 2x kracht en conditietraining erbij willen doen. En ook daar kan je natuurlijk prima uit je comfortzone doelen stellen.

Mocht men op het idee komen triathlon te doen, dan kan het roer ineens 180 graden om gaan. En wordt er zo 10-15 uur per week gemaakt. Op zn minst opmerkelijk .

@Maca, jouw mening wordt ook gewaardeerd hoor

Een atleet die er 3 uur over doet zal wel minder lang afzien. Waardoor je misschien meer kunt afzien?
Angst, pijn en andere gevoelens zijn moeilijk te vergelijken, dus ook moeilijk over te discusseren. 

De triathlonsport heeft in de afgelopen jaren wel aan populariteit gewonnen. Ik denk zelf vaak dat het komt omdat mensen uitgekeken zijn op hun sport en een nieuwe uitdaging zoeken. Als wielrenner, die in de wintermaanden een beetje loopt ben je al snel triathleet.
Ik heb ook het idee dat een triathlon een beetje een bucketlist item is. Ik doe er zelf niet aan mee, maar als het dan toch op een lijst staat moet het natuurlijk wel een hele triathlon zijn.

@ Mimi91,

Petje af voor je doorzettingsvermogen! De ademhaling en gewenning in het water belangrijk bij het zwemmen. Ik zou rustig je tijd nemen om het goed aan te leren. Daar heb je de wintermaanden mooi de tijd voor.... Succes!