Je rechtstreeks kwalificeren is natuurlijk het coolst, maar laten we eerlijk zijn. Tegenwoordig moet je als een prof leven en het bijna zijn, een part time baan op een universiteit ofzo kan misschien nog net om je als man onder de 60 te kunnen kwalificeren.
Dan mag je ook nog eens absoluut niets overkomen op raceday, anders lig je eruit. Even uit mijn hoofd, volgens mij had de winnaar in AG40-44 in maastricht 9.35 en de nummer 4 9.37 en toen waren de slots op.
Dus het proberen via een van de twee 70.3's is dan misschien een optie, hoewel het daar ongetwijfeld ook verschrikkelijk hard gaat. Er is er elk jaar minimaal 1 70.3 die Kona slots heeft dacht ik.
En anders is "perseverance" het grote woord..
Als je stug volhoudt en veel IM's doet kun je je kwalificeren. Vind ik zeker een eervolle manier om je te plaatsen. Een Ironman is een zware wedstrijd, en als je er een stuk of 18 doet in je leven en daarmee kwalificatie bereikt vind ik dat mooi.
Beter dan de nog niet genoemde charity slots. Waar je bijvoorbeeld 10.000 euro neerlegt voor de Ironman foundation en mee mag doen.
Waar ik een paar jaar geleden nog dacht dat Kona echt fantastisch zou zijn, heb ik (misschien uit realiteitszin, want niet realistisch om me te plaatsen) mijn idee daarover gewijzigd. Het zwemmen is fantastisch, maar verder? Een parkoers waarbij Almere nog gevarieerd is, enorme pelotons op de fiets en alleen in de eerste en laatste kms wat publiek langs de kant...
Maar zoals gezegd, misschien is het toegenomen besef van de onbereikbaarheid hiervan de oorzaak ;-)
