Onderwerp: Natureman
Ik heb vorige week in Les Salles sur Verdon (Frankrijk) de Natureman volbracht. Een halve triathlon in een uitdagende en prachtige omgeving. Echt een aanrader qua belevenis en organisatie!
Ik had eind vorig jaar al ingeschreven en keek er naar uit, maar ook wel tegenop. Voor de gemoedsrust eens wat heuvels in Limburg overwonnen, maar het blijft natuurlijk (letterlijk) onbekend terrein. Op zaterdag kon ik alvast aanmelden en een tasje met startnummer, stickers en heel veel goodies ophalen. Gelijk de wisselzone verkend en een duikje gemaakt in het prachtige Lac du St Croix. Het was erg koud en slecht weer, maar dat zou de volgende dag gelukkig helemaal anders zijn.
Raceday
We zaten maar 10 km van de start, maar daar kan je in die omgeving ook makkelijk een uur in de auto voor uittrekken. Vroeg op weg dus en de fiets inchecken. Supporters kunnen gelijk aan de rand van de wisselzone meekijken, dus druk babbelend m’n spullen klaargelegd. Erg goed geholpen door de vrijwilligers (in het Engels!) met al m’n vragen.
Swim
Op naar de start op het kiezelstrand. Muziek aan en er wordt een grote show van gemaakt. Maar het zwemparcours bleef me nog lang onduidelijk. Na het startschot maar gewoon achter de rest aanzwemmen. In een wetsuit bleek het water erg aangenaam en ik had er een lekker tempo in. Tussendoor een Australian exit; dat is natuurlijk niet te doen op een kiezelstrand en als je al niet zo stevig op je benen staat, maar ik werd gelukkig goed geholpen. Het tweede gedeelte had ik flink stroom tegen en ook de mannen (die 20 min later startten) kwamen me voorbij. Ik zwom steeds de verkeerde kant op en de motivatie was even helemaal weg. Blij toen ik na 50 min eindelijk aan land kon.
Bike
Hop wetsuit uit en de fiets op. Genieten van de prachtige omgeving was het devies!
Een eerste rondje van 26 km bestond uit de beklimming van Monte d’Aguinnes, met zo’n 10 km a 4% een mooie opwarmer en als beloning geweldig uitzicht. Daarna weer langs het dorp en op naar de ronde om het meer. Overal mensen langs de weg en zeker over vrouwen (maar 100 van de 1200 deelnemers) waren ze erg enthousiast: “Allez les filles”!
Vooral over de L’Enfer du Sud had ik mij als meisje van het platte land nogal wat zorgen gemaakt. Eerst 1 km a 10% en daarna1.5 km haarspeldbochten met stukken van over de 20% en een gemiddelde van 16%. Gelijk vanaf het begin al op mijn kleinste verzetje (ik had de TT gelukkig thuisgelaten) en helemaal verzuurd naar boven gepeddeld. Zo fijn om daar overheen te zijn! Bovenaan stond een bandje te spelen en kon ik wat eten aanpakken. De zones werden verder steeds voorafgegaan door een dumpplaats voor oude bidons en je kan steeds nieuwe aanpakken met water of sportdrank. Erg goed geregeld! Op elders dumpen van afval stond dan ook diskwalificatie. Mag in NL wat mij betreft ook ingevoerd worden.
15 km vals plat naar beneden was een genot. En toen er wat wind op stak, bleek ik de fransen toch eens te snel af te kunnen zijn 
De rest van het parcours ben ik veel ingehaald, maar ook regelmatig mensen kunnen inhalen die ik niet meer teruggezien heb. Ik kon in elk geval prima meekomen met het soepie. Vanaf 60 km begon de ellende. Weer een klim! Die had ik niet meer verwacht. Vanaf daar ging het alleen nog maar op-en-neer en ik kon soms wel huilen als ik weer geparkeerd stond. Vooral in de brandende zon begon me dit toch flink tegen te vallen. Wat duurde dit lang zeg, ik was er echt helemaal klaar mee. Na een laatste stukje dalen (hard achter de locals aan), dan toch erg gelukkig om lekker de benen te kunnen strekken.
Run
Rennen, wat had ik daar ontzettend zin in! Ook fijn om na 4 uur fietsen m’n supporter weer eens te zien, ik had ‘m zoveel te vertellen. Hup, schoenen aan en het parcours op. Lekker tempootje en eigenlijk helemaal geen last van het fietsen. Ik zou rustig aan doen en eindelijk echt genieten.
Dat bleek wel nodig ook, wat een geklauter! En niet alleen ‘gewoon’ off-road, maar alles over paden met keien en boomstronken. Dat vereist echt wel concentratie, als je al een paar uur bezig bent en m’n enkels hadden het zwaar te verduren. Soms dus toch even gaan wandelen, en bij elke drankpost rustig wat gedronken. Wat werd er goed voor ons gezorgd zeg. De tijd maakte nu toch niet meer uit en om me heen zag ik niet anders.
Tot slot nog over het strand en een rondje bij het dorp. Ik zag een bordje met 18 km, maar dat bleek voor de volgende ronde. Twee rondjes bij het dorp dus. He bah, wat demotiverend. Gelukkig toen het echt zo ver was er nog een sprintje uit kunnen persen en na 7 uur toch erg tevreden over finish.
Finish
Certificaat ophalen en aan de Radler. Er was zoveel eten, lokale ham, amandel spijs, heerlijk! Jammer dat je je supporter daar niet kan treffen, in je uppie feestvieren is toch een beetje jammer. Dan maar de fiets uitchecken en een goede maaltijd scoren. Overal leuke reacties door mensen die weten dat je meegedaan hebt. Na een half wijntje (meer krijg ik niet meer weg) wordt ik lekker naar onze B&B gereden.
Wat een ervaring! Tijdens het fietsen besloot ik al dat ik dit nooooooit meer mezelf zou aandoen. Maar misschien met wat meer bergtraining? 
Er worden elk jaar erg mooie filmpjes gemaakt, lekker nagenieten: https://vimeo.com/185786103
