Maca944 schreef:TriVonne welkom! (sommige mensen hebben het wel erg makkelijk met het uitkiezen van hun nickname 
)
Mocht ik ooit richting Dubai gaan dan laat ik het weten, dank voor de gastvrijheid alvast.
Wat is er met je schouder? Zwemmen wordt dan wat lastiger kan ik me voorstellen.
En wat doe je in Dubai als ik vragen mag?
Hi Maca,
Tsja, die nickname... flauw maar simpel 
Het doet alleen wel voorkomen alsof ik een diehard triatleet ben, en al wil ik dat graag zijn, ik behoor (nog) niet tot die klasse.
In Dubai sta ik voor de klas op een internationale school. Ik ben zelf in het buitenland opgegroeid dus sprak altijd al vloeiend Engels, en na een paar jaar in Rotterdam en Delft te hebben lesgegeven, was ik het een beetje zat. Ben dus vertrokken en zit inmiddels al voor mijn achtste jaar in Dubai. Helemaal leuk hier!
Die schouder... Ik heb vorig jaar augustus de fout gemaakt die iedereen een keer maakt. Ik had nog maar een paar ritten gedaan met mn voeten ingeclipt (is dat een Nederlands woord? haha) en na een rit met een stel vriendinnen, gingen zij nog een rondje maar ik ging naar de auto want ik moest nog hardlopen. Ik liet me uitrollen en eenmaal bij de auto wilde ik soepeltjes afstappen. Nou, dat afstappen is gelukt... maar niet zo soepel. Ik was dus vergeten dat mijn voeten vastzaten en ik donderde echt als een baksteen met mijn elleboog op het asfalt. Niks aan de hand behalve heel wat bloed dacht ik nog. Ik werd omhoog geholpen en omdat ik me rotschaamde deed ik net alsof er niks aan de hand was en ben ik gaan hardlopen. Mijn elleboog en been bloedden als een rund, maar koppig als ik ben, ben ik toch gaan lopen. Het deed wat zeer maar dat verwachtte ik ook wel, dus ik heb nog 4 maanden doorgetraind. Totdat mijn arm niks meer kon. Niet op, niet neer... helemaal niks. Toen via de fysio doorverwezen naar een schouderspecialist en de MRI liet alle schade zien. Door de klap op mijn elleboog is het in mijn schouder geschoten. De supraspinatous tendon en ligaments, evenals de infraspinatous tendon hadden grotere en kleinere scheuren, het bot was gechipt, er zat overal vocht en er waren kleine stukjes kraakbeen afgescheurd... maar verder was alles goed.
Nou, dit is nu wel een lang verhaal. Korter einde: 10 februari ben ik geopereerd en het herstel duurt verrekte lang. Ze hebben alles gehecht, kraakbeen weggezogen, een stuk bot weggezaagd en weet ik wat allemaal niet meer. Maar ik heb nu volledige beweging, het doet nagenoeg niet meer zeer, en sinds drie weken mag ik wel 1km zwemmen (poeh poeh), maar niet op snelheid of kracht, alleen techniek. Fietsen ging al een tijd goed maar hardlopen gek genoeg niet. Die zwaaibeweging is toch minder prettig.
Nou, dit verhaal is veel langer geworden dan de bedoeling was... excuses...
