Bournemouth standard triathlon

We hadden een weekend nog geen plannen en wilden een weekendje weg. Er was een triathlon in Bournemouth die werd aangekondigd als een grote triathlon. We konden een hotelkamer vlakbij de start voor een redelijke prijs krijgen dus hebben we er een weekendje weg van gemaakt!

Het trainen ernaartoe was niet optimaal. Veel bezoek, een paar keer een verkoudheid net af kunnen wenden en het was geen A race, dus het hoefde ook allemaal niet perfect.
Vorig jaar werd ik rond deze tijd ziek, en ik merkte ook nu dat ik op het randje zat, fysiek en mentaal.

Op zaterdag het race packet opgehaald, ingechecked in het hotel en de stad een beetje verkend. Het was een beetje zoals je Engeland verwacht. Regen, grauwe zee, veel vrijgezellenfeesten.

Zondag vroeg op en eerst wat spullen die we niet meer nodig hadden in de auto gelegd. Bij de parkeerplaats aangekomen kwam er net iemand aanrijden met de fiets op het dak en die reed zo de parkeerplaats op....met een max hoogte van 2.1m....dus die fiets knalde er hard van op en viel op de grond. Ouch...Gelukkig voor haar bleek de schade mee te vallen en heeft ze kunnen racen, maar het schakelen ging niet helemaal lekker tijdens de race.

Het was op zich OK geregeld allemaal, alleen niet duidelijk. Geen dixies maar vlakbij een redelijk schoon en groot public toilet, alleen was dat nergens aangegeven. De race racks waren allemaal genummerd, maar die waren niet gerelateerd aan je racenummers, daar moest iedereen ook zelf achterkomen. Heb daar meer dan 20 man die liepen te zoeken op gewezen. De chips die op zaterdag bij je racenummer waren geregistreerd moesten opnieuw worden geregistreerd omdat ze die file kwijt waren geraakt. Daardoor startte wave 1 van de sprint wat later, en wave 1 & 2 van de Olympic gelijk, maar dat werd niet gecommuniceerd. Ik stond toevallig bij de goede race briefing. Wave 2 hadden allemaal gele badmutsen, maar die waren niet allemaal gelijk. Verschillende gradities en merken, maar wel allemaal geel, beetje vreemd.

Lang geleden dat ik in zee had gezwommen en nog nooit in wedstrijd verband. Er was een landstart en na het water in te zijn gelopen maar begonnen met zwemmen. Dat ging wel redelijk voor mijn gevoel. Behoorlijk wat golfslag en af en toe een slokje zeewater maar ik maak me nooit zo druk om het zwemmen. Toen ik het water uitkwam snel op mijn horloge gekeken: 38 min! What? Vorige maand bij een halve triathlon zwom ik 32 min, en in het zwembad zwem ik sindsdien sneller. En toen trilde mijn horloge om aan te geven dat ik er 2000m op had zitten. Ik had wel een beetje gezigzagged maar echt niet zoveel. 38 min op 2000m is nog langzaam, maar kon ik me wel voorstellen met de golfslag en stroming.

Wetsuit uit, sokken aan, schoenen aan, helm op en op naar het fietsgedeelte! Direct bij het begin van het fietsen zat een pittige heuvel dus rustig begonnen om mezelf daar vooral niet op te blazen (paar weken geleden bij een lokale sprint tri gedaan). Werd door een paar man voorbij gefietst, maar binnen een paar km na die heuvel had ik ze weer te pakken. Het fietsen was op een dual carriage way en ik had gedacht dat die op zondagochtend redelijk rustig zou zijn. Dat viel mee. Een dual carriageway is een 2-baansweg, meestal zonder vluchtstrook, waar boerenverkeer en fietsers zijn toegestaan (al zie je fietsers er heel zelden) en er ook af en toe voetgangers oversteekplaatsen zijn (nog nooit iemand zien oversteken). De reden dat je er weinig fietsers en voetgangers ziet: de maximum snelheid is 120 km/u. De echte snelwegen in de UK zijn motorways die zijn 3 of meer banen breed, hebben vaak wel een vluchtstrook en fietsers en boerenverkeer is er niet toegestaan, maar de max snelheid is hetzelfde. Af en toe kwam er dus een auto met 120 voorbij in dezelfde baan, als ze niet een baantje opschoven. Klinkt enger dan het is, en ook bij de invoegstroken kon ik het zo uitkienen dat autos geen last van me hadden en ik niet van hun. Het asfalt daarentegen was erg lekker! Het was een out and back route en in de eerste helft ging het netto wat omhoog en ondanks dat zat ik ruim boven een snelheid die ik in mijn hoofd had, en dat terwijl ik het niet heel erg pushte. Bij het keerpunt moest ik compleet stoppen en 10 seconden wachten omdat er wat autos voorbij kwamen. Dat haalde me wel even uit mijn ritme. De terugweg verliep lekker totdat ik weer de stad in kwam. Ik had de pech om bij 2 rotondes en een stoplicht te moeten stoppen. En 2 keer was dit op een downhill stuk. Dan rijd je dus 40+ en moet je naar 0, en dan weer optrekken. Het was al geen A race, het was niet echt top geregeld, de atmosfeer was er niet, en mentaal had ik niet mijn race focus. Tot dan was ik wel blij met het fietsen maar die stops gooiden behoorlijk roet in het eten, fietsen gedaan op een RPE van 7 over het algemeen denk. Toen heb ik het een beetje laten varen. Het lopen was een out and back langs de kust, vlak en heen met wind mee en terug met stevige wind tegen. Een waterpunt na 2,5 en na 7,5km, met alleen maar water. Ik heb het lopen op een RPE van 7-8 gedaan.
Eindtijd was 2:47:06

Denk niet dat ik deze triathlon nog een keer zal doen. Het fietsen en lopen kan op een goede dag redelijk snel zijn, maar het fietsen vonden veel mensen erg gevaarlijk en het zwemmen in zee is meestal toch langzamer. Verder was er weinig sfeer en het parcours weinig inspirerend. Lopen langs het strand was op zich wel leuk, en omdat er veel wind en bewolking was was het niet te druk. Als het heel zonnig zou zijn word je volgens mij elke 10m gehinderd door wandelaars want het is niet afgesloten ofzo.

Dit was mijn laatste triathlon van dit seizoen, en de verkoudheid die al een poosje aan het aankloppen was brak dinsdag hard door, dus die komt er nu lekker uit. Eerst die verkoudheid laten uitwoekeren en dan een paar weken nog wat lekker lopen en fietsen zonder doel, en dan in oktober voor werk naar Zambia om weer eens wat leeuwen te zoeken.

Dit jaar 2 OD, 1 sprint en 1 halve gedaan. Ik merk eigenlijk dat ik die kortere afstanden veel lastiger vind! Bij een sprint is het volgas in het rood vanaf het zwemmen, dan fietsen en dan lopen. Bij een OD is het zwemmen meestal wel gecontroleerd, maar gaat het bij het fietsen al snel het rood in (RPE 9-10) en dat blijft zo bij het rennen. Bij de halve was het zwemmen gecontroleerd, het fietsen gecontroleerd (RPE 6-7) en het lopen het eerste deel gecontroleerd en vanaf ongeveer 10km werd het voor mij wel lastig.

Als ik november terug ben maar eens een plan voor volgend jaar gaan maken. Geen nieuwe baan, geen verhuizingen, dus kan een mooi plan maken. Er zijn hier genoeg mooie wedstrijden, en misschien wil ik er over denken om eventueel een hele te doen. Maar dan wil ik eerst eigenlijk een losse marathon lopen.