Verslagje:
Zondag 7 juli om 4.25 ging dan eindelijk de wekker. Ik had alles goed voorbereid, was al een paar dagen in Roth en eigenlijk helemaal niet zenuwachtig. De dagen ervoor hebben we gezwommen en het zuidelijk deel van het fietsparcours verkend, en zaterdag nog wat losgefietst en -gelopen. Zaterdagmiddag fiets ingecheckt en rustig in ons dorp wat gegeten. Veel water gedronken ook, het was smiddags steeds erg warm (tegen de 30 graden), maar niet bijzonder veel gegeten.
Na een broodje en een kop koffie zijn we tegen 5en naar de zwemstart gereden. Daar mochten we direct naast het kanaal parkeren. Fiets gechecked en bike bag ingeleverd. Het begon hard te regenen, dus ik heb tot een half uur voor de start met Wouter en mn vader onder de brug gezeten. Daar nog een sportreep (energy oat bar) en bidon drinken op. Laatste toiletstop (bah wat waren die al vies) en naar de start van de series voor me geluisterd. Dat kanonschot, spannend!
7.10 was ik dan aan de beurt, in de tweede startserie dames. Het te water gaan ging heel soepel, maar gelijk na het startschot werd het een grote vechtpartij. Zeker de eerste 300 m was het vechten voor je plekje en pakte ik regelmatig een hap water mee. Daarna werd het tot het keerpunt wat rustiger, maar kwamen er ook latere startseries overheen. Bij het keerpunt en langs de kant heb ik nog even plaspauze gehouden. Ik heb een paar keer achter iemands voeten aan kunnen zwemmen, maar makkelijk ging dat niet. Het tweede keerpunt duurde erg lang, maar daarna herkende ik Wouter en mn vader langs de kant en was ik verrassend snel bij de exit.
Ik kwam er soepel uit, maar was helaas wat langzamer dan verwacht. Ach ja, die paar minuten op zo'n dag 
Ik kon snel mn tas vinden en mn pak uit krijgen. In de wisseltent staan bankjes en vrijwilligers helpen alles weer in de tas te krijgen, ideaal! Ook krijg ik wat iso en als ik het had gewild zonnebrand.
En dan hup de fiets op, gelijk even klimmen de brug over. Die overgang valt me slecht. Ik eet en drink wat en probeer in aerohouding te gaan liggen, maar heb helemaal geen kracht. Best lastig met de lange lopende heuvels. Voortaan die wissel ook maar trainen!
Ik kom al snel op bekend terrein en zorg dat ik elk half uur een halve sportreep of gel eet. Elke tweede post pak ik een nieuwe bidon aan. Het fietsen voelt nog steeds zwaar en ik durf niet te versnellen naar de gewenste hartslag. Na de prachtige klim bij Greding blijkt het relatief vlakke stuk vol wind tegen te hebben, kan ik daar ook niet in mn ritme komen. Ik stop voor een plaspauze even langs de weg.
Solar Hill is best gaaf, maar door de weersomstandigheden niet zo druk al verwacht. Ik ploeg er op mn kleinste verzetje naar boven en rij daarna eindelijk een beetje fijn. De tijd vliegt voorbij, de kms helaas wat minder snel. Het is wel erg leuk dat in alle dorpjes publiek staat en ook Wouter weet me een paar keer te vinden. De wind steekt nog wat harder op en ik begin erg pijn in mn nek te krijgen. Kan moeilijk voor me kijken tijdens het liggen op de bars.
Op het vlakke kan ik wel lekker met de mannen meekomen en op de klimmetjes is het steeds stuivertje wisselen met wat dames.
Na 140 km ben ik er wel klaar mee, dan maar wat gas terug en goed eten en drinken. De verwachte 6 uur haal ik toch niet meer 
Ontzettend zin om straks te gaan lopen!
De wissel in T2 vlieg ik binnen en ik ben even mn evenwicht kwijt. Op een bankje wordt m'n tas leeggeschud, en doe ik mn best alle gels (12 stuks) in mn zakken te proppen. Zonnebril op, zonnebrand in mn nek (auw) en puffertje, dan kan ik op weg. Ik heb desnoods nog 7 uur om te finishen, dat haal ik sowieso.
Het gaat opvallend soepel, en ik moet me inhouden om niet te hard te lopen. Ik kies een tempo van 6.00 /km en neem elke post (elke 2 km) een bekertje water en elke 25' een gel. Het eerste stuk is 25 km heen-en-weer langs het water en de eerste 10 gaan prima. Ik heb alleen geen idee hoe ik dat nog 30 ga volhouden; het is echt wel gelijk al zwaar voor mn bovenbenen, die vanaf het begin verzuren.Twee keer duik ik een Dixi in voor een grote boodschap. Dat kost wat tijd om mn pakje uit en aan te krijgen, maar loopt wel veel lekkerder.
De wind tegen langs het kanaal is zwaar, en mn tempo loopt terug (6.20/km), maar het werkt verkoelend en ik blijf wel mensen inhalen. Alleen de relaylopers komen me voorbij stuiven, beetje oneerlijk wel.
Keerpunt en op naar de halve marathon! Vantevoren had ik me voorgenomen dat ik na 28 km mag versnellen, nu ga ik me dan toch een beraadslagen hoe ik verder wil. Ik ben geblesseerd geweest en heb niet meer dan 23 km getraind, dus geen idee hoe mn lichaam zich houdt. Ik vind lopend de finish halen het belangrijkst, dus mag van mezelf de heuvels omhoog wandelen om niet te verkrampen. Achteraf misschien wat te voorzichtig geweest, want kramp krijg ik nooit. De laatste 12 km zijn alleen maar op-en-af en mn tempo loopt nog wat verder terug (<7.00/km). Kan wel steeds makkelijk weer op gang komen en de dorpjes met muziek en speakers zijn geweldig. Ik word als vrouw veel aangemoedigd en de tijd vliegt voorbij. Het is ook voor het eerst dat lopers met elkaar praten en lachen, dat heb ik de rest van de race erg gemist. Zo serieuze stemming...
Laatste stukje terug naar Roth loop/jog ik nog steeds soepel, maar kan ik niet versnellen. Het lijkt lang te duren, maar dan opeens is daar het stadion en vlieg ik over de rode loper. Kan niet stoppen met glunderen en ben zo blij.
Na de finish helaas weer een astma aanval en mag ik mee naar de ehbo, waar ze het heel serieus nemen. Toch wat jammer voor de feestvreugde, maar ik kan de dagen erna nog genoeg nagenieten! Eerst even opfrissen en wat drinken en eten. En op zoek naar mn supporters.
Mn lichaam is niet echt kapot; ik ben qua intensiteit niet tot het gaatje gegaan en het was gelukkig niet zo heet; maar ik ben heel erg moe en voldaan.
Op maandag heb ik erg spierpijn en last van schuurplekken, maar op woensdag kom ik alweer soepel de trap af en donderdag zijn alleen mn darmen en temperatuurhuishouding wat van slag.
Nu plannen maken voor de rest van het seizoen en volgend jaar. Een tweede hele triathlon komt er niet zo snel, ik vind het erg veel trainen voor zo'n overlevingstocht en ga eerst liever eens voor een snelle tijd op de halve triathlon en losse marathon. Vind het wel geweldig om meegemaakt te hebben, zeker Challenge Roth, wat een prachtig evenement! Ik weet ook niet of een andere full distance dat ooit nog kan overtreffen
