Mijn weg naar de 1/8 van Emmeloord

Hey allemaal. Ik als beginnend triatleet (32 jaar nu) wilde dit even van me af schrijven

Na een gescheurde kruisband in 2013 met voetbal (een jaar revalidatie) en een strabisme operatie in 2015. Waarbij ik een hoornvliesbeschadiging heb opgelopen en die pas halverwege 2016 verholpen was met een laserbehandeling. Heb ik het roer omgegooid en gezegd tegen mezelf, je leeft maar 1 keer. Dus met die instelling heb ik aardig wat dingen veranderd.

Ondertussen 20 kilogram gegroeid en gestopt met voetbal. Besloot ik een racefiets te kopen om het jaar erop naar de Mont Ventoux en Alpe d'Huez te gaan. Dat was uiteindelijk toch iets te hoog gegrepen. Dus ik moest schakelen en eind 2016 begin 2017 een start gemaakt met hardlopen om deel te nemen aan een loop evenement. Een 4 mijl in april 2017 en natuurlijk was het die dag boven de 20 graden. Mezelf over de finish moet slepen en met een goed gevoel naar huis gegaan.

Door al het blessureleed was er niets meer over van mijn vroegere conditie en de aanloop naar de 4 mijl ging ook met vallen en opstaan. Maar toen ik daar over de finish kwam wist ik dat ik meer wilde, maar ik wist nog niet wat. Wel al 5 kg af gevallen. Door een te snelle opbouw met de racefiets had ik ondertussen een overbelaste knie opgelopen en vanaf november kon ik weer meer trainen. de kilo's die verdwenen waren zaten er ook weer aan. Dus ik kon weer bij nul beginnen.

Na deze ervaringen toch wat wijzer geworden en rustiger begonnen met opbouwen. Vooral geconcentreerd om het lopen en de conditie te verbeteren. In het begin was 5 min al een heel eind, maar in maart had ik mijn eerste 5 km wedstrijdje, 26:29 was de tijd. In april weer dezelfde 4 mijl gelopen en dit keer was het nog warmer. Waar veel mensen de tijd van het vorige jaar niet kon verbeteren (hitte/nieuwe route?), liep ik bijna een minuut sneller.

Het doel was nog steeds om nieuwe uitdagingen te zoeken en DOEN. Daarom dacht ik dat een 1/16e triathlon wel een goed idee was en in juni was er in de buurt 1. Weer rustig het fietsen bij het lopen gecombineerd en begin juni van het mooie weer gebruik gemaakt om een paar keer buiten te gaan zwemmen.

Net zoals bij mijn eerste 4 mijl ging ik ook bij deze 1/16e helemaal kapot, maar ik had er veel plezier in en besloot om meer te trainen. Eerst nog een 5 km loopje tussendoor waarbij ik de 5 km PR verbeterde naar 25:46. De 1/8e van Klazienaveen had ik voor ogen (14/15 juli). Ik wilde dit keer niet opnieuw mijn lichaam slopen en besloot die over te slaan en rustig door te trainen. De keus viel op Emmeloord.

Waarom Emmeloord? Het was 1 van de weinige overgebleven triathlons die rond een uur rijden van mijn huis lag, en die goed in de planning paste. Na wat speurwerk via facebook en de website van de organisator was ik overtuigd dat dit de leukste was. Een rode cirkel om 26 augustus werd het.

Mijn fiets kon nog wel een verbetering gebruiken. Opzetstuurtje gekocht, helaas was het pas een week voor de triathlon bij de fietsenmaker (ik weet het....internet was sneller), dus alleen kunnen afstellen en niet goed mee kunnen trainen. Net nadat ik dus dacht dat mijn fiets gereed was won ik bij dezelfde fietsenmaker een waardebon van €200 en mijn ogen vielen op een setje Vision Team 35 velgen. Niet zo heel bijzonder, maar de zwarte hogere velg was iets wat ik al een poosje wilde hebben. Vrijdag/zaterdag nog de blauwe zadelpen klem en balhoofd spacers vervangen voor zwarten om de fiets af te maken. De fiets zag er nog nooit beter uit en lijkt steeds meer op een racemonster ipv een toerfiets (in mijn ogen).

Toen was het al 26 augustus. Bijna 10 kg lichter en er klaar voor. Hele hoge verwachtingen had ik niet. Ik wist dat ik traag was met zwemmen, bij de 1/16e was ik 12/13 uit het water. Met het fietsen en lopen was het maar afwachten hoe de vorm van de dag was en of ik het vol zou houden. Mijn geschatte tijden waren best veilig gekozen na de ervaring van de 1/16e. Zwemmen zou in 15 minuten moeten gaan, het fietsen in 45 minuten en als er genoeg energie was, dan was 30 minuten lopen het doel.

Bij aankomst de envelop met chip en startnummers gehaald en doorgewandeld naar de wisselzone om alles klaar te leggen. Zo'n 20 minuten voor de start werden we bij elkaar geroepen voor de briefing en liepen we in een optocht van 190 deelnemers en entourage achter een doedelzak speler aan naar de startplek voor het zwemmen.

Het plan was om in de laatste 5 minuten het water in te gaan en een beetje energie te sparen. De man van de organisatie schreeuwde nog 4 minuten, maar toen stond het halve deelnemersveld nog op de kade in een file om door een poortje te lopen en het water in te gaan. "NOG 2 MINUTEN! BEETJE TEMPO!" klonk het. Ik was bijna door het poortje, sprong snel het water in om  een klap te krijgen van het toch wel frisse water. Even snel 30 seconden de armen bewegen en wennen aan het water was alles wat ik kon doen voor de zwemstart.

En toen begon het, 500 meter zwemmen, of iets wat er op leek. De start was prachtig met al die dobberende oranje badmutsen die uit het niets een lawaai veroorzaakten met hun rake klappen op het water. Ik bleef rustig achterin zwemmen met de schoolslag om mezelf niet te veel uit te putten met de borstcrawl, die ik nog niet onder controle heb. Ik volgde rustig een man, die ik pas bij de draai op 475 meter afstand een beetje moest laten gaan. Ik zag nog wat oranje badmutsen dus ik was in elk geval niet laatste. Snel omkleden en beginnen met het fietsonderdeel, 2 rondes van 10 km.

In de pedalen klikken en gaan. Bij het verkennen van de route wist ik de windrichting en van een rotonde op zo'n 500 meter na de start. Eerst met de rem erop tot aan de rotonde en dan zien we wel. De wind stond de eerste 5 km van het parcours tegen. Wel aardig doorgetrapt maar ik wilde me nog niet opblazen. Bij het keerpunt met de wind in de rug volle bak gegaan en tot aan de rotonde ongeveer 38/39 km/u gereden, heerlijk was dat. Het tweede rondje op dezelfde manier begonnen, maar na wat kuitkramp iets in vertraagd, bij het laatste keerpunt toch weer aangezet tot de rotonde en nog even uitblazen. Veel mensen kunnen inhalen en achteraf gezien nog nooit zo'n hoog gemiddelde gereden, de fiets was dus top.

Weer wisselen en beginnen met het laatste onderdeel. De kuitkramp kwam nog even terug, maar ik was sterker dan de pijn en liep stug door. Mijn horloge gaf een tempo aan van 5:30/5:40 en ik verbaasde mezelf door het tempo tot het eind vast te kunnen houden. Nog een kleine eindsprint en ik was er al. Eindelijk heb ik het gedaan. Een echte triathlon uitgelopen vond ik. Een houten medaille was de oogst.

Even op adem komen. Fles water gepakt, wat snoepjes en me toen laten masseren. Spullen verzamelen en de startchip inleveren. Wilde de man van de startchips me een paar uien geven. Met volle handen heb ik dat maar achterwege gelaten.  Jammer genoeg waren er na afloop wel koude douches, maar dat kon de euforie niet drukken. Het was weer tijd om naar huis te gaan.

Nog even de tijden. Zwemmen 16:00, 181/190..., W1 01:50, Fietsen 38:23, 89/190, W2 01:56, Lopen 26:55, 113/190.
Eindtijd 01:25:03 met plek 130 als eindresultaat.

Na deze ervaring gelijk ingeschreven voor een nieuwe 1/8e over 2 weken. En die bergen in Frankrijk komen er ook nog wel, evenals een halve marathon. Is het toch best een lang verhaaltje geworden

Gr, Patrick