Onderwerp: verslag Marathon Etten-Leur
Wat mij begin maart dit jaar niet lukte op het besneeuwde formule 1 circuit in Francorschamp lukte gisteren wel: ik heb de hele marathon conform verwachting uitgelopen in 4 uur en 5 minuten (gem. 5:48 min/km). Het was al een tijdje een wens van mij om er 1 uit te lopen. Ik was er nieuwsgierig naar hoe het zou gaan. Ook als opstap naar de hele triathlon afstand. En het ging lekker. Het weer was prima, zonnetje en 5 graden. Het was dicht bij huis en een bekende omgeving. Rond 21 km kreeg ik het moeilijk. Gelukkig kwamen rond dat punt ook de halve marathon lopers op het parcours en werd het wat gezelliger. Ik raakte in gesprek met een loper die vorige week een de hele van Amsterdam had gelopen. Twee marathon in 1 week, bijzonder hoor. Hij was er speciaal uit Hoogeveen voor komen rijden. Bij de finish zag ik hem weer en hij vertelde dat hij een PR had gelopen. Gevalletje supercompensatie?
Onderweg weer een bizar tafereel meegemaakt: twee jonge gasten liepen naast elkaar, beide droegen ze koptelefoons. Om de zoveel minuten schreeuwden ze dingen naar elkaar bijvoorbeeld: WIL JE NOG WAT ETEN? EFFE RUSTIG AAN, MIJN HARTSLAG IS TE HOOG! Ik kwam naderbij en wat bleek: het volume van beide koptelefoons was zo hard dat ze gewoon zelf niet door hadden dat ze aan het schreeuwen waren. Waarom draaide ze het volume niet naar beneden als ze elkaar wilden spreken? Ik zal het nooit begrijpen denk ik...
Na km 35 was ik in mijn hoofd niet moe maar mijn spieren dachten daar anders over. Ik ben toen teruggezakt in tempo om in ieder geval rennend over de finish te komen. Wat heb ik geleerd: ik was goed gekleed: lange broek, thermo t shirt en een loopshirt met lange mouwen. Elke drinkpost twee bekers sportdrank (gelukkig ben ik gewend alle merken te drinken en te eten dus dat is nooit een probleem) Ik heb nergens dorst gehad. Geen repen onderweg gegeten, allen gels. Dit was het leerpuntje uit de halve triathlon. Ik heb geen pasta en geen sportdrank gegeten respectievelijk gedronken voor de marathon. Wel gewoon water gepakt. Ik heb na 1,5 uur lopen wel extra magnesium genomen tegen de kramp. De laatste tijd voel ik die krampneiging na een uur of drie lopen opkomen. Of het geholpen heeft zal ik niet weten. Maar ik heb geen kramp gehad. De volgende keer test ik het andersom: geen extra magnesium en kijken of ik dan kramp krijg.
Mijn aanloop bestond uit drie lange duurlopen op lage hartslag: max 147. Dat heeft mij geholpen: mijn lichaam is langzaam gewend aan langdurige belasting zonder de gevolgen van een te hoge hartslag en belasting van ademhalingssysteem. Ik ga hier zeker mee door. Daarnaast verleg ik dit principe ook naar het fietsen. Of mij dat bij het zwemmen lukt weet ik niet. Daar ben ik al traag. Als ik nog trager ga zink ik denk ik. Verder merk ik dat ik met publiek toch makkelijker loop. Misschien dat de volgende marathon toch een grotere wordt. Voor het zwarte gat dat sommige hebben na hun marathon ben ik niet bang: ik heb drie sporten om uit te kiezen en op elk vlak heb ik daar nog plezier en doelen genoeg in het verschiet liggen!
