Kapot kunnen gaan tijdens hardlopen (Pagina 1 van 2)

Een interessante vraag die ik mezelf ook wel eens stel. Het doel van een (belangrijke) wedstrijd is natuurlijk om alles te geven wat je hebt zodat je helemaal niets meer overhebt aan de finish. In de praktijk is dat natuurlijk lastig, hoe deel je je krachten zo in tijdens een halve marathon dat je met je spreekwoordelijk laatste adem de finish passeert?

Ik denk dat de mensen waar je het over hebt veel te snel van start zijn gegaan en diep moeten gaan om überhaupt de finish te halen. Als ze hun race beter zouden indelen dan zouden ze waarschijnlijk en sneller zijn en minder kapot zijn gegaan, is mijn inschatting.

Uiteindelijk draait het erom je eigen capaciteiten te kennen en op basis hiervan een indeling voor de wedstrijd te maken. In mijn geval, en misschien heb jij dat ook, heb ik een 'basissnelheid' per afstand waar ik altijd op terug kan vallen. Helemaal kapot ga ik dus niet als ik te snel van start ga.

Wel heb ik een paar keer nog flink moeten aanzetten en 'alles moeten geven' aan het einde. Bijvoorbeeld als er gesprint moest worden (en dan blijk je nog heel veel meer over te hebben dan je dacht) of als ik net onder een eindtijd kon komen. Het mooiste voorbeeld is mijn marathon van Rotterdam van 2016 waar ik na exact 2 uur en 55 minuten het 41 kilometerpunt bereikte. En dus de snelste kilometer van de marathon mijn laatste moest worden wilde ik onder de 3 uur komen. Dat was eigenlijk het moment in mijn sportcarriere waarbij ik het diepste heb moeten gaan en toen kon mijn geest mijn lichaam dwingen om te doen wat er moest gebeuren. Volgens mij is het onmogelijk om zoiets tijdens normale trainingen te trainen.

De enige trainingstip die ik zou willen geven is om progressieve duurlopen te doen en die goed uit te voeren. Zo doe ik regelmatig bijvoorbeeld een duurloop van 80 minuten met 10' in Z1, 30' Z2, 20' Z3, 10' Z4 en 10' uitlopen waarbij ik mijn hartslag altijd in de juiste zones wil hebben. Daarmee dwing ik mezelf om te pushen als ik al redelijk moe ben en voor mijn gevoel prepareert me dat om aan het einde van een wedstrijd te kunnen pushen.

Ik heb met mijn trainer dit weekend na mijn wedstrijd hierover gesproken, dus herkenbaar. Met fietsen kan ik makkelijker diep gaan, het is ook mijn sterkste nummer en heb daar meer zelfvertrouwen in.

Maar met lopen werk ik hard aan mijn tempo voor op de 10k. Nu liep ik 3" langzamer dan vorig jaar, het voelde wel een stuk makkelijker.

Voor Bilzen hebben we nu een plan gemaakt, waarbij ik dieper ga tijdens het lopen. Gewoon om het te proberen, zodat ik dit in mijn A wedstrijd zo goed mogelijk kan uitvoeren. Het gaat blijkbaar niet vanzelf!!

--M

kapot gaan zou volgens mij het doel niet moeten zijn. Bij geen enkel pr heb ik me gesloopt gevoeld. Ik ben alleen kapot gegaan bij races die niet volgens plan gingen.

Maca944's idee van progressieve duurlopen is een goeie naar mijn mening. Dat vind ik de beste training om alles er uit te halen in het laatste deel van een race.

Klinkt idd als pittige training.
Ik zal hem ook eens zo doen.
Al vind ik Z4 fietsen ook wel lastig, zeker zonder tegenwind...

Die tijden van mijn Garmin zijn voor mij echt niet haalbaar. Mijn Garmin vertelt mij dat ik een marathon in 2:46 kan lopen. En een halve marathon in 1:19...

Mijn PR op de halve marathon staat op 1:28 en toen heb ik echt niets laten liggen. Mijn marathon PR is 3:35, maar ik heb dan ook pas twee marathons gelopen en uitsluitend in Ironmans.

Ok, dan moet ik dus gewoon nog meer dood gaan in de wedstrijd Ik moet overigens wel zeggen dat ik een diesel ben en dat ik daardoor in de eerste kilometers vaak wat tijd verlies. In de halve marathon kan ik vaak pas na 8 kilometer versnellen zonder dat ik daardoor stuk ga. Ligt dus waarschijnlijk aan mijzelf (mijn techniek)

Maar de fiets VO2max bij Garmin durf ik wel in twijfel te trekken. Ik kom daar uit op een VO2max van 74-76. Dan zou ik wel absolute wereldtop zijn... Correspondeert ook niet met eerdere sport medische testen die ik heb gedaan.

Ja, al die berekeningen gaan uit van je VO2max, maar hoe ze van daar naar een tijd komen, verschilt, en er zijn dus ook verschillende tabellen in omloop. Dat een bepaalde tabel voor iemand klopt, is leuk, maar het zegt niet dat die berekening voor iedereen klopt.

Louise

Ik zag laatst deze tabel voorbij komen.
Op basis van mn 5 of 10km tijd zou mn tijd op de marathon wel heel snel zijn...
Mn halve marathon tijd (gelopen tijdens mn triathlon)  doorgerekend naar een hele klopt beter.

Bij mij verschilt dat per keer. De ene keer zijn m'n longen de limiterende factor een andere keer m'n energiehuishouding of spieren.

Dat voelt dus ook totaal anders. Om heel diep te gaan moet ik een haalbaar ambitieus doel hebben of iemand in willen halen, is dus vooral een kwestie van motivatie. En levert niet eens altijd een beter resultaat hoor.

Vind het wel frappant dat als ik denk helemaal tot t gaatje te gaan, ik 2 minuten na de finish me weer top voel. Had ik er dan toch nog meer uit kunnen halen?

Herkenbaar, bij mij komt de echte vermoeidheid pas na twee dagen. Alsof de endorfine dan pas is uitgewerkt.

Ja, van topmarathonlopers - het is een ideaalmodel. Al is het alleen maar om wat Hedcandy hierboven al een keer zei: je conditie kan wel goed zijn, maar je moet het qua techniek/coördinatie ook maar aan kunnen. En dat is voor toplopers niet de beperking. Dus:

Dan ben ik wel benieuwd onder welke populatie dat is onderzocht. Maar goed, dat is wel heel ver af van het topic

Louise

Sportkeuring op de loopband of op de fiets?

Ik denk wel dat het je theoretische max is waar je naar toe zou kunnen werken. Misschien een 5 km beter indelen en opwarmen? Looptechniek?