Hoe dichterbij de wedstrijd komt, hoe meer trainingen er komen op race intensiteit. Op dit moment is vrijwel al mijn lopen een stuk langzamer dan wat ik tijdens een halve triathlon vorig jaar gelopen heb. Maar in de 2 maanden voor een A wedstrijd zijn er wel een paar lange koppeltrainingen waarbij ik het looptempo op wedstrijd intensiteit (hartslag en RPE) uitvoer. In het begin korte loopjes, maar uiteindelijk in de 2 weken ervoor doe ik graag een training van: 2-3 uur fietsen waarvan laatste 2u op wedstrijdintensiteit (hartslag of RPE tot nu toe, komend jaar als ik een powermeter heb waarschijnlijk op wattage) en daarna 10-15km lopen op wedstrijdintensiteit. Die training laat me heel goed inschatten wat ik zou moeten kunnen lopen.
Dit jaar liep ik 12,5km in zo'n training een week voor een half 5:11, bij de wedstrijd (met heuvels) 5:17.
In 2017 deed ik een dergelijke training 2 weken vantevoren en toen liep ik over 15k 5:32 en in de wedstrijd 5:39 (met plaspauze).
Fietssnelheid is inderdaad moeilijker in te schatten met het weer, wegdek, hoogtemeters etc. En in trainingen komen daar stoplichten, kruisingen e.d. ook nog bij. Als ik dan ook nog kijk naar mijn relatieve klasseringen (beste 20% zwemmers, beste 40% fietsers bijvoorbeeld) en wat dat voor een tijden waren dan kan ik meestal mijn tijd redelijk inschatten. Als wetenschapper houd ik wel van cijfers, en probeer gehoopte tijden en tempo's ook zo realistisch mogelijk in te schatten. Maar dat is een dus een streven of iets waarop ik hoop. Met de nadruk op 'hopen', in tegenstelling tot 'verwachten'. Als je iets verwacht en dat gebeurd niet leidt dat tot teleurstelling terwijl wanneer het wel gebeurd je tevreden bent omdat het aan je verwachtingen voldoet. Als je iets hoopt en dat gebeurd dan ben je blij want je was er niet vanuit gegaan, gebeurd het niet dan mis je er niets aan want je verwachtte het niet, je hoopte het alleen (er vanuit gaande dat alles zou gaan zoals gehoopt). Als ik me tijdens de wedstrijd goed voel, maar het gaat langzamer dan gehoopt, dan ga ik niet forceren, dan ga ik ervan uit dat de omstandigheden zwaarder zijn, en heb ik er echt geen problemen mee.
Een keer heb ik me wel rot lopen ergeren in een wedstrijd, maar dat had niks met mijn eigen gehoopte doelen te maken (>2k zwemmen in een OD waar het 1.5k zou zijn, ze hadden van een driehoek een rechthoek gemaakt maar de zijdes niet ingekort, moeten stoppen voor een stoplicht waarbij gezegd werd dat die stoptijd genoteerd werd en werd afgetrokken van de eindtijd maar de official bij het stoplicht niks noteerde en van niks wist, 2x moeten stoppen bij het opdraaien van een rotonde, fietsen over een dual carriageway waar auto's met 120km/u voorbij raasden, weer moeten stoppen bij de t-splitsing van de turnaround en vervolgens hardlopen over een boulevard tussen allemaal wandelaars. Mij zullen ze niet meer zien bij Bournemouth triathlon).
. De Forestman waar ik me voor ingeschreven heb heeft helemaal een lange T1, 1.6km lopen van zwem exit naar de fiets. Daar is het: extra schoenen bij zwemexit neerzetten. Bij einde zwemmen, wetsuit uit, schoenen aan, rennen met wetsuit in de hand naar T1, schoenen uit,en dan de fiets op.