arnosmit schreef:thijs schreef:Als je graag in erg koud water zwemt, heb je een duidelijk ander beeld van plezierig sporten dan ik. Met deze mensen kan ik me niet goed identificeren, we zitten niet op dezelfde golflengte. Onder 20 graden betaal ik met veel plezier een paar lullige euro’s voor verwarmd water en een beetje chloor. Voor een wedstrijd mag je me in koud water gooien. Anders begin ik er niet aan.
Wat ik wel weet: degenen die ik ken en altijd het eerst en het laatst nog in open water liggen zijn geen goede zwemmers. Ik ken niemand die echt heeft leren zwemmen in open water. Iedereen die echt leert zwemmen doet dat in het zwembad. Zelfs midden in de zomer. En wat ik ook zeker weet, de meesten die in april of oktober in open water zwemmen kunnen niet wachten tot ze thuis bij de kachel de vingers voldoende ontdooid hebben om hun “heldhaftige“ verhalen te kunnen delen op social media. In hun uppie voor de lol doen ze het ook niet.
Brr, wat een negativisme.
Positief gezien: Koud water zwemmen heeft, als je er tegen kunt, zeker een meerwaarde. Op welke manier, welke duur of met welke snelheid is niet van belang.
Wat wel op fysiologisch vlak een sterke prikkel kan geven, is het reageren van je lichaam op de koude.
In eerste instantie krijg je een verdediging van het lichaam tegen de temperatuur daling. De vaso constrictie van de bloedvaten, ofwel het 'dichtgaan van de diameter van die vaten'. Je houd de temperatuur zo nog constant.
In tweede instantie ga je sneller ademen tot hyperventileren. Dan is het zaak om die via de ademhaling terug controle te krijgen .
Lijkt allemaal een beetje op een goede training nietwaar? De prikkel van sporten.
Kort samengevat stel je je lichaam bloot aan aan een stressprikkel. Eentje die je zelf onder controle hebt.
En dat veroorzaakt soms goede aanpassingen.
Zo had ik eens een Parkinson patiënt, en die ging met mij in open water 'baden'(rolstoel, en ik droeg hem) tot in november .
Nadien was hij zo blij omdat hij een tijdje van zijn pijn af was.