Blenheim Palace Weekend Warrior

Afgelopen weekende de Blenheim Palace triathlon als Weekend Warrior gedaan.
Blenheim Palace is een world heritage site, en nog in prive bezit, en vlak bij waar ik woon. Het kantoor van mijn vriendin staat zelfs op de grond van het paleis, en dus komen we er regelmatig om te wandelen, hard te lopen, een expositie of event te bekijken. Elk jaar wordt er ook een triathlon georganiseerd, met sprint en supersprint afstanden, maar die zijn behoorlijk duur. Daarom heb ik nooit echt overwogen om mee te doen. Het is een supermooie lokatie, maar een dure triathlon, veel deelnemers dus druk op het parkoers, en veel deelnemers voor wie het een eerste triathlon is. Heel leuk natuurlijk, maar het leent zich niet echt voor een snelle tijd.
Echter, ze bieden ook elk jaar een Weekend Warrior versie aan aan een beperkt aantal deelnemers. Die verkopen snel uit en vorig jaar september schreef ik me in. De wedstrijd zou eind mei zijn, maar werd uiteraard verplaatst, en gelukkig niet afgelast.

Het Weekend Warrior concept houdt in dat je zo vaak kunt starten als je wilt, zolang er nog waves starten van de gewone triathlons. Het is een groot evenement met in gewone jaren zo'n 5000 deelnemers.
Als Weekend Warrior hadden we een apart gedeelte van parc ferme, en mochten we direct van finish naar de zwemstart lopen. Je mocht een helper hebben om je wetsuit van parc ferme naar de zwemstart te brengen, en je schoenen van de zwemstart naar parc ferme, en om je te assisteren in parc ferme. Wetsuit uit, flessen op de fiets vullen etc. Assistenten (angels) hebben een aparte polsband hiervoor om parc ferme in te kunnen.

Vanwege de unieke situatie dat het een ommuurd park is kunnen ze de bezoekersstromen goed beheersen, wat erg hielp met een triathlon onder huidige omstandigheden. Elke atleet mocht 1 toeschouwer meenemen. Er werd constant op social distancing (2m in de UK) gewezen, zelfs auto's werden op social distancing afstanden van elkaar geparkeerd. Er waren altijd al wave starts (elke 20 min) maar nu werd je eerst in vakken in groepen van 12 opgesteld, en vervolgens ging er elke 5 sec een het water in. Hekken langs het parkoers werden regelmatig gedesinfecteerd. Je had je racepack thuis opgestuurd gekregen en iedereen kon een badmuts pakken bij de zwemstart. Er waren geen aid stations, zowel op de fiets als bij het lopen niet. Aangezien er dit jaar toch een stuk minder deelnemers waren (ongeveer 2500 ipv 5000) konden we onze fietsen met 2 per rack ophangen, ipv 6 of 8, en had je dus lekker de ruimte (overigens werd er wel regelmatig op gewezen dat je alleen bij je eigen plek moest blijven).

De afstanden waren 750m zwemmen, 20k fietsen (3 rondes) en 5,5k lopen (2 rondes) voor de sprint, en 400m zwemmen, 14k fietsen (2 rondes), en 3k lopen (1 ronde) bij de supersprint.   

Erg geluk met het weer afgelopen weekend, zaterdag zonnig/bewolkt 23-25 graden, zondag zonnig en rond de 25 graden. Zaterdag was het water 16.2 graden en zondag 16.0 (koude nacht en nachten worden langer he). Wetsuit was sowieso verplicht, en ik moet zeggen dat een nat wetsuit aantrekken ook wel een uitdaging was!

Toen ik me inschreef had ik als doel om 7 sprint triathlons te finishen, maar sinds begin juli heb ik vrijwel niet getraind. In juli voelde ik me te beroerd, maar gelukkig ging het de laatste weken iets beter. Waar ik in juni nog 19u hardliep, liep ik er in juli, augustus en september 4u hard. Verder 3x gezwommen, bij elkaar 3k.
Geen ideal voorbereiding dus, maar ja, kon hem niet verzetten, en ging er dus in met als doel een leuk weekend te hebben. Rustig te sporten en hopen dat mijn lichaam nog wat endurance 'herinnering' had.

Overigens had je als Warrior wel een zekere status. De warriors hadden als enige gele badmutsen, een blauwe bib en bij de start en finish werd het vaak vermeld dat het een warrior was die finishte of startte en hoe veel triathlons je al niet gedaan had. Als er net een wave klaar stond om te starten moest je in principe achter aan sluiten bij de opgestelde groep van 12 (dus nooit echt langer dan een minuut wachten), maar de enige keer dat mij dat overkwam werd gevraagd aan de kant te gaan voor mij en nog 2 andere warriors die net startten. Je werd echt op een podium gezet de hele dag zo.

Op zaterdag startte er een VIP of elite wave om 08:00u en de Weekend Warriors in hun eigen wave om 08:10. Tot 16:00 mocht je een sprint race starten en tot 16:50 een supersprint. Op zondag was de start om 08:10 en de laatste sprint start om 14:10 en de laatste supersprint om 15:10.
Zwemmen zou 750m zijn, eerst een soort binnenbocht van een banaan zeg maar en dan buitenom een stukje terug. Maar je kon ook rechtdoor zwemmen naar het keerpunt en ik kwam meestal rond de 700m uit.
T1 was crap, een paar honderd meter over kokosmatten lopen die op grof grint gelegd waren. Niet prettig om op te lopen, en ook een stuk omhoog. Ik heb daar alleen een paar keer de vlakke stukjes gehobbeld, en de rest gewoon gelopen.
Het fietsen had een paar klimmetjes en steilere afdalingen die op zich zonder remmen te doen waren, maar waar je vaak wel moest remmen omdat er anderen voor je zaten. Ook was er een mooi vrij recht stuk was net iets daalt en waar je bijna altijd wel goed door kon jakkeren.
Lopen zat een kort stuk naar beneden en langer stuk omhoog in.

Uiteindelijk heb ik 6 triathlons volbracht. 5 sprints en 1 supersprint. Op zaterdag 3 sprints en een supersprint, op zondag 2 sprints. Beide dagen had ik nog tijd over om er nog een te starten, maar geen puf meer om dat te doen. Een iemand lukte het om 11 sprint triathlons te doen, en 2 andere 9 sprints en 2 supersprints.

Tijden (mijn eigen tijden):
Zwemmen/T1/Fietsen/T2/Lopen/Totaal
1: 15:02 / 06:34 / 43:59 / 04:36 / 33:53 / 1:46:53
2: 15:06 / 06:44 / 43:51 / 03:49 / 34:00 / 1:46:51
3: 15:25 / 07:27 / 44:33 / 03:45 / 37:32 / 1:53:42
4: 08:22 / 08:35 / 29:43 / 03:57 / 19:20 / 1:14:11
5: 14:14 / 07:21 / 44:19 / 04:11 / 37:24 / 1:51:31
6: 15:14 / 08:50 / 44:59 / 04:45 / 41:07 / 1:54:55

Redelijk constant dus, alleen het lopen liep na de 2e behoorlijk op. Ik liep een heel rustig tempo, maar het tempo waar ik in mei in Z1 op zou lopen, liep ik vorige week met Z4/Z5 zelfs. Op zich was het wel vol te houden wat betreft conditie, maar bij de 2e keer lopen kreeg ik last van mijn knie (buitenkant knie, lopersknie denk ik). Op zich wel te begrijpen als je maanden niks doet en dan ineens heel veel. Dit werd elke triathlon erger en ook op zondag was het niet weg.
Tijdens de 6e triathlon kreeg ik een lekker band. Binnenband eruitgehaald, nieuwe erin en die prikte ik waarschijnlijk lek. Weer eruitgehaald en geprobeerd te plakken maar zat bij het ventiel en dat werkte niet. Toen 2.5k teruggelopen (er werd wel hulp aangeboden, maar de enige die een tube met een lang genoeg ventiel had had een 28mm band en ik heb 23mm). Ik zat er ook niet echt mee, als het dan een keer gebeurd, het liefste in een triathlon waarvan ik er net al 5 gedaan had! Teruggelopen dus en in parc ferme band gewisseld, en weer opnieuw met fietsen begonnen. Volgens mij was mijn officiele tijd op die tri 3:25. Maar na die tri was de koek wel op. Toch 6 triathlons gefinished, nog nooit zoveel triathlons gefinished in een jaar!

Al met al een heel mooi weekend gehad, misschien dat ik het volgend jaar nog een keer probeer. Met 2x zoveel mensen op het parkoers zou het wel uitkijken worden met fietsen, maar verder kun je zeker wel een uitdagend sportief weekend hebben.
Er deed trouwens van alles mee, ook bij de Weekend Warriors was er eentje die het op een vouwfiets deed, en anderen zaten een uitgebreide pasta maaltijd te eten in parc ferme. Maar er waren er ook die echt fanatiek bezig waren. De winnaar deed 11 sprint triathlons, met finishtijden tussen de 1:20 en 1:24, alleen de laatste op de dag deed hij iets langzamer.

Entree

Entree

Parkoers. Ondanks dat elke atleet maar een toeschouwer mee mocht nemen, en er daardoor weinig mensen waren en social distancing makkelijk waren er nog best wat toeschouwers, en zeker de volunteers op het parkoers moedigden vaak enthousiast aan.

Transition

Medailles en t-shirt!