Bosbaan sprinttriathlon 2020 (Pagina 2 van 2)

Wat was het fijn om weer eens aan een evenement mee te doen!
Eerder leek het beroerd weer te worden, maar de afgelopen dagen werd de voorspelling met de dag beter.

Met de Coronamaatregelen was ik een beetje bang dat het wat kil en ongezellig zou zijn. Gelukkig was dit niet zo.
Ik vond de organisatie erg goed met goede looproutes, afgezet met dranghekken.
Ik was nog nooit bij de Bosbaan geweest, en de locatie en het parcours was erg mooi.

Dan de wedstrijd zelf:
Bij het zwemmen was het in het begin erg druk met de nodige botsingen, zeker omdat we meteen om 2 boeien moesten zwemmen. Op het eerste lange rechte stuk loste dit zichzelf op en kon ik goed in mijn ritme komen.
Het water was frisjes, maar niet koud.

Omdat het zulk lekker weer was, besloot ik in T1 besloot ik om gewoon in mijn trisuit te fietsen en geen sokken aan te doen. Dat scheelde weer wat gepruts.
Toen ik mijn Garmin aan wilde zetten was die helemaal dood (ondanks volle batterij) en ik kreeg 'm dus niet aan.

Fietsen ging lekker, en heb mijn Garmin maar gelaten voor wat het was.
Voorheen werd ik tijdens het fietsen alleen maar ingehaald, maar dat viel dit keer heel erg mee.
In de scherpe bochten deed ik gewoon wat rustiger, en ik nam het bruggetje ook niet te snel.
In mijn wave was één deelnemer gevallen. Ik zag 'm later in de wisselzone met een paar flinke schaafwonden.
Achteraf zag ik dat ik gemiddeld 33km/u had gefiets met een NP van 216W. Dat had ik ongeveer willen fietsen, dus dat was prima  "op het gevoel".

De deelnemers die me op de fiets niet inhaalden kwamen nu allemaal tijdens het lopen voorbij.
Ondanks dat ik geen bricktrainingen had gedaan voelde het lopen vanaf het begin vrij goed. Ik probeerde het in het begin ook wat rustiger aan te doen en in een fijn ritme te komen.
In het 5e rondje had ik nog wat over en kon dus een beetje versnellen tot aan de finish: 1:19:54

Zwemmen: 11:46
T1:  3:10
Fietsen:  37:29
T2:  2:08
Lopen:  25:18

Over het resultaat ben ik best tevreden. De afgelopen tijd heb ik vooral op uithoudingsvermogen getraind en helemaal niet op snelheid, dus ik verwachtte geen persoonlijke toptijden.

Ik heb in ieder geval en hele leuke middag gehad!

Afgelopen weekend ben ik ook op de Bosbaan geweest. Zaterdag wat ik vrijwilliger bij de Bike Check-in en Bike Check-out, blijft toch altijd leuk om te zien.. Hoop enthousiaste mensen zowel bij de ingang als de uitgang. Jammer dat iedereen zijn startnummers altijd in de tas doet voor Bike Check-out :-)

Het weer was ook echt een cadeautje in deze toch wel lastige tijd. Ik denk dat ondanks alle maatregelen die er waren, er toch een mooi evenement van is gemaakt.

Zondag eigenlijk hetzelfde, behalve dat ik aan het eind van de dag zelf ook nog mocht racen in de laatste wave. Het was weer heerlijk om een traithlon te doen.

Het water was wat fris op het moment dat we erin gingen, maar daarna ging het eigenlijk best lekker. Zwemmen blijft mijn zwakste onderdeel en dat zal niet veranderen. Vervolgens op de fiets om even lekker te rammen. Dit resulteerde in een gemiddelde snelheid van iets boven de 40kmu waarmee ik de 3e tijd van de dag had en bovendien de 2e tijd op de 1km Wattbike van het hele weekend. Hardlopen ging voor mij doen goed en dit resulteerde in een PR op de Sprint.

00:14:41 - Zwemmen
00:02:47 - T1
00:30:41 - Fietsen
00:01:46 - T2
00:20:09 - Hardlopen

01:10:08 - Totaal  (5e in 40-49)

@zico, stuur even een mailtje naar de organisatie of ze je bril hebben gevonden. Er waren aardig wat gevonden voorwerpen.

Twee weken geleden heb ik mij impulsief ingeschreven voor de wave van 12.00 uur op zondag. Het hele jaar door had ik tot circa medio augustus getraind voor de halve en hele afstand in juni respectievelijk oktober, maar alles afgelast uiteraard. Vanaf augustus de conditie freewheelend bijgehouden. Ik was benieuwd hoe ik met die training me zou houden op de sprint afstand en ik moet zeggen dat het me niet tegen viel.

Ik vond alles overigens heel goed geregeld, sfeer was heel goed en leuke gesprekken gehad in de wisselzone met andere atleten. Complimenten en dank aan iedereen die dit mogelijk heeft gemaakt!

Ik merk dat de zwemlessen die ik neem hun vruchten afwerpen. Het zwemmen ging aanzienlijk beter dan normaal. In T1 behoorlijk lopen klooien en helaas wat tijd verloren. Fietsen begon goed maar op enig moment kreeg ik een technisch probleempje waardoor ik een klein beetje voorzichtiger ben gaan rijden en wat (niet veel) heb ingehouden. T2 ging soepel. Lopen ging ook weer buiten verwachting goed, ik ben nu eenmaal geen hele goede loper dus dit was gewoon zeer bevredigend.

De cijfers:

00:13:40 - zwemmen
00:04:00 - T1
00:36:36 - fietsen
00:02:00 - T2
00:21:05 - lopen

01:17:23 Totaal (23e van de 71 in categorie 40-49)

De mensen van zaterdag kennen mij als de schlemiel die op het eind van het rechte stuk onderuit ging met zijn mooie TT Cervelo P3 en de deelnemers van zondag kennen mij als de sympatieke oudere jongere die jullie bij het einde van het fietsen wees op het tijdig afstappen voor de balk.

Zoals al eerder gezegd was het op beide dagen perfect weer. Zaterdag deed ik mee en helaas ging dat niet zo soepel. Bij het zwemmen verloor ik mijn chip, dat is me in tientallen triathlons nog nooit overkomen, mijn eigen chip met bandje zit altijd stevig en ik doe er nog een extra veiligheidsspeld door, nu hadden we een huurchip en bij de envelop zaten helaas geen spelden en de 2 die ik meehad gebruikte ik voor mijn nummerband.
Bij einde zwemmen wist ik dus zeker dat ik buiten mededinging mee zou doen, maar dat is verder niet zo van belang.

Het fietsen, mijn sterkste onderdeel, ging meteen met een rotgang, ik zat direct ruim boven de 40 en haalde als relatief langzame zwemmer direct vele fietsers in alsof ze stilstonden. Op ca. 200 meter voor de scherpe bocht naar rechts ging ik uit de tijdrithouding om voorzichtig de hoek te nemen. Ik was gefocust op de 2 bochten en het bruggetje, ik had nooit gedacht dat mij zou overkomen wat er toen gebeurde. Ik schaam me om het op te schrijven, maar ik ben hier toch anoniem en misschien kan het een leerpuntje voor iemand zijn.
Precies op het moment dat ik "overeind" kwam en mijn handen verplaatste, eerst de rechter en daarna de linker reed ik over een bobbel op het asfalt, mede door de hard opgepompte voorband (dik 8 bar) werd ik iets naar links gelanceerd en vloog ik vol verbazing met een vaart van >40km per uur over het wegdek. Mijn eerste reactie was verontwaardiging dat die verhoging in het asfalt zat, dan schaamte en ergernis dat ik zo stom kon zijn, daarna voelde ik een doffe pijn terwijl ik op mijn kont zat en mijn fiets 10 meter verder lag, fietsers achter mij passeerden me links en rechts. Ik had al snel in de gaten dat ik niks gebroken had en ik dacht er heel even over om zsm weer op te gaan stappen, maar toen ik eenmaal op het gras stond en er een motorrijder en al snel de EHBO bij me stonden en ik goed in de gaten had hoe geschaafd mijn hele linkerkant was, bleek dat toch onmogelijk.  Mijn helm is helemaal ingedeukt en op mijn hoofd zitten boven mijn linkeroor rode plekken van de impact, huiveringwekkend maar zonder de helm was mijn schedel denk ik opengebarsten. Met de bezemwagen terug gebracht en netjes geholpen op de EHBO post en dat was het voor de zaterdag.

Ik had een beroerde nacht, mijn hele linkerkant ligt open en de schaafwonden plakken aan mijn kleren, het pijnlijkst zijn de gekneusde ribben, dat zal nog wel een flink aantal weken duren. Toch was ik goed genoeg om de volgende dag als vrijwilliger mee te helpen. Dat was ook een leuke ervaring om het van die kant mee te maken, af en toe mensen wat assisteren bij T1, dan 5 series zwemmers goed kunnen volgen en daarna de deelnemers zo goed mogelijk wijzen op de balk en ze soms naroepen dat ze naar links moesten ipv rechtdoor. Het is wat mij betreft voor herhaling vatbaar om nog een keer als vrijwilliger mee te helpen.

Een volgende keer beter opletten met het fietsen, een ongeluk zit in een klein hoekje, dus ook op een recht stuk weg als je denkt dat het wel goed zit.

Pfoe wat een verhaal Jack! Zoals je zegt een ongeluk zit in een klein hoekje en je kan niet alles zien (en hoe vaak ga je wel niet van aero naar rechtop in een wedstrijd).

Beterschap en knap dat je op zondag nog hebt gevrijwilligerd!

Bobbels in de weg .... zo ben ik ook eens met de TT vies gevallen ...
Door schaduw vlekken op de grond had ik dit niet gezien , en werd het stuur me uit mijn
handen geslagen .

Beterschap in ieder geval .

Sterker nog: het overkwam afgelopen donderdag bij het WK tijdrijden de dame die haar titel verdedigde. Tenminste, dat begreep ik over de val van Dygert: hobbeltje in de weg, macht over het stuur verloren.
Een voorspoedig herstel gewenst, Jack33, en doe kalm aan.

Verder leuk om jullie verhalen te lezen!

En terzijde:

Heb je daarbij nou al eens een keer de groeten van mij doorgekregen? Vriendin van me is een van jouw groepsgenoten.

Louise

Hoi Louise, nee die groeten zijn nog niet doorgekomen!  Zwemt ze in de vrijdagavond groep?

Dank voor de vriendelijke reacties. Het gaat redelijk nu, schaafwonden jeuken enorm maar er zitten mooie korsten op, gekneusde ribben doen vooral 's nachts en bij onverwachte bewegingen heel veel pijn en ik heb enorme blauwe plekken. Het meest heb ik nog te stellen met mijn kritische vrouw, ik probeer het allemaal enorm te bagatelliseren en hou me zo flink mogelijk als ze bij mij in de buurt is.

Volgens mij ken ik Macer van de bike check-in van Zandvoort vorig jaar, de schoonvader van Pepijn als ik me niet vergis.